اخیرا با بررسی دوام سازه های بتنی مسلح بویژه در مناطق خورنده و سخت به این مسئله رسیدند که مقاومت به تنهایی نمی تواند جوابگوی کلیه خواص مربوط به بتن بخصوص دوام آن باشد و لازم است. در طول مدت بهره دهی ، پایایی و دوام آن نیز مد نظر قرار گیرد. از آنجا که در کاربرد بتن های با مقاومت بالا گاه مقادیر بالایی سیمان , بیش از کیلوگرم مصرف می شد علاوه بر گرانی این بتن ترک هایی نیز حین ساخت به دلیل جمع شدگی پلاستیکی و ناشی از خشک شدن بیشتر این بتن ها و نیز ترک های حرارتی بوجود آمد.

بتن خودتراکم آزمایشات بتن تازه بر روی نمونه­ها قبل از ریختن بتن در قالب انجام شد. آزمایش­های بتن تازه انجام­ گرفته در این پژوهش شامل جریان اسلامپ، حلقه J، جعیه L، قیف V و جعبه U می­باشند  که نتایج این آزمایش­ها در جدول مشاهده می­شود. با توجه به این جدول مشخص می‌شود که نتایج آزمایشات انجام شده در اکثر طرح­ها در محدوده مجاز قرار دارد.

بتن خود متراکم (Self-Compacting Concrete) که به بتن خود تراکمیک نیز معروف است.، با ویژگی زیاد در سیال بودن مشخص شده و معرفی می شود. به لطف این خاصیت، بدون نیاز به تجهیزات ارتعاشی در قالب بتنی گسترش می یابد. این بتن غیر تفکیک شده با وزن خود توزیع می شود.

در این تحقیق، آزمایش مقاومت فشاری نمونه‌ها بر اساس است.اندارد ASTM C انجام شد. نمونه­ها را بعد از عمل­آوری در محیط عادی و محیط سولفاته از آب خارج کردیم و به مدت یک روز در دمای محیط قرار دادیم. سپس نمونه ها را در دستگاه بتن شکن قرار داده ونیروی لازم جهت گسیخته شدن نمونه از روی دستگاه قرائت شده و ثبت گردید. آزمایش در سنین ، و روز بر روی نمونه­های مکعبی با ابعاد سانتیمتر انجام شد. در شکل نحوه‌ی شکست نمونه ها آورده شده است. که این نوع شکست با توجه به نمودار تنش-کرنش نمونه ها قابل توجیه می‌باشد.

با توجه به جدول به طور کلی می‌توان گفت که نفوذپذیری تمامی نمونه­ها در برابر آب از همان سنین اولیه بر اساس است.اندارد DIN، در ردۀ «نفوذپذیری کم» قرار گرفته­اند. جدول نتایج عمق نفوذ آب در نمونه­های بتنی عمل­آوری شده در آب شرب، آب درصد و درصد سولفات در سنین ، و روزه را نشان می‌دهد. همان­طور که مشاهده می­کنیم با افزایش درصد نانوسیلیس نفوذپذیری کاهش می­یابد که این درصد کاهش تقریبا درصد می­باشد. با توجه به نمودار شکل با افزایش سن نمونه­ها نیز نفوذپذیری کاهش می‌یابد که در نمودار شکل به وضوح روشن است.. این کاهش نفوذپذیری در حدود درصد می­باشد. عامل مخرب سولفات‌منیزیم عکس این قضیه عمل می­کند و نفوذپذیری را افزایش می­دهد ولی وجود نانوسیلیس، دوام بتن خودتراکم را افزایش داده و مانع افزایش نفوذپذیری می­گردد. نانوسیلیس بر نمونه‌های عمل­آوری شده در محیط سولفات در حدود درصد در کاهش نفوذپذیری مؤثر است.. در نمونه­های روزه وجود نانوسیلیس به مقدار یک درصد وزنی باعث کاهش نفوذپذیری در حدود درصد نسبت به نمونه شاهد گردید. این کاهش نفوذپذیری در نمونه­های درصد، در حدود درصد نسبت به نمونه شاهد بوده است.. این روند کاهش نفوذپذیری بر اثر افزودن نانوسیلیس در سنین بالا به میزان بیشتری بوده، به طوری­که در نمونه­های روزه و با نانوسیلیس و درصد این کاهش به ترتیب و درصد بوده و در نمونه‌های روزه افزودن نانوسیلیس به میزان و درصد به ترتیب باعث کاهش و درصدی نفوذپذیری نسبت به نمونه شاهد گردیده است.. البته افزایش سن نمونه­ها یکی دیگر از علل کاهش نفوذپذیری می­باشد ولی این کاهش در سنین بالا به میزان بسیار کمی می­باشد. در توجیه دلیل این موضوع می‌توان گفت که نفوذپذیری به صورت حرکت مایع یا گاز در بتن تحت فشار تعریف می‌شود و یک خصوصیت ذاتی است. که  به قرارگیری و نظم هندسی و ویژگی ذرات تشکیل‌دهنده بتن بستگی دارد و به وسیلة تراکم و تخلخل خمیر و هیدراته شدن سیمان و ناحیة انتقال بتن کنترل می‌شود. در خمیر هیدراته شده، حفرات مویینه و حفرات ژلی پخش شده‌اند. حفرات ژلی بسیار کوچک هستند و در عین حال یک شبکه آزاد را تشکیل می‌دهند که نفوذپذیری آن بسیار کم است. و برعکس حفره‌های مویینه با فضاهای ‌ بزرگتری بین ذرات سیمان وجود دارند. ‌ نفوذپذیری بهتر (پایین‌تر) مخلوط‌های بتن خودتراکم را می‌توان نسبت داد به کمتربودن آب به مواد پودری(w/b) این بتنها و نیز تراکم بهتر به دلیل خودمتراکم شوندگی و عدم نیاز به ویبره و درجه هیدراتاسیون بالاتر، به دلیل پخش ذرات سیمان در حضور فوق روان‌کننده‌ها که منجر به تخلخل کمتر هم در خمیر سیمان و هم در ناحیه انتقال می­شود. در مقایسه با نتایجی که خاویر پوینتس و همکاران ] [ در بررسی نفوذپذیری بتن خودتراکم حاوی میکروسیلیس و نانوسیلیس بدست آوردند به نظر می‌رسد که مشابه نتایجی که در این تحقیق آزمایشگاهی بدست آمد با افزودن نانوسیلیس از تخلخل بتن کاهش یافته و نفوذپذیری نیز کاهش می‌یابد و تفاوت در عمل‌آوری نمونه ها در محیط های مختلف است. که در مقاله‌های قبلی بیشتر در محیط عادی بررسی شده بود ولی در این تحقیق آزمایشگاهی عمل‌آوری نمونه‌ها در درصدهای مختلف سولفات‌منیزیم مورد بررسی قرار گرفتند که در کل می‌توان اینگونه نتیجه‌گیری کرد که روند کاهش نفوذپذیری در تحقیقات قبلی و این تحقیق با افزودن نانوسیلیس تقریبا مشابه بودند و  تنها تفاوت در تاثیر سوء  محیط مخرب سولفاتی در  روند افزایش مقاومت فشاری و کاهش نفوذپذیری بر روی نمونه‌های بتنی بوده است..