-با توجه به نتایج بدست آمده ملاحظه میگردد که در محیط سولفاتی، روند کاهش مقاومت بتن شاهد بیشتر از سایر بتنهایی میباشد که در آنها از نانوسیلیس است.فاده شده است. که این تاثیر در مقاومت فشاری تا درصد در نمونههای حاوی نانوسیلیس بوده است..
اخیرا با بررسی دوام سازه های بتنی مسلح بویژه در مناطق خورنده و سخت به این مسئله رسیدند که مقاومت به تنهایی نمی تواند جوابگوی کلیه خواص مربوط به بتن بخصوص دوام آن باشد و لازم است. در طول مدت بهره دهی ، پایایی و دوام آن نیز مد نظر قرار گیرد. از آنجا که در کاربرد بتن های با مقاومت بالا گاه مقادیر بالایی سیمان , بیش از کیلوگرم مصرف می شد علاوه بر گرانی این بتن ترک هایی نیز حین ساخت به دلیل جمع شدگی پلاستیکی و ناشی از خشک شدن بیشتر این بتن ها و نیز ترک های حرارتی بوجود آمد.
همچنین با افزایش این مقاومت تردی و شکنندگی بتن نیز افزایش یافت در حال حاضر با اضافه نمودن مواد پوزولانی همچون خاکستر بادی، سرباره کوره های آهن گدازی، خاکستر پوسته برنج و بالاخره پوزولان های طبیعی و تغییرات در طرح اختلاط می توان به بتن هایی دست یافت که بدون تغییر قابل ملاحظه در مقاومت، آنها از نقطه نظر دوام به بتن هایی با دوام بالا باشند .
-افزودن نانو سیلیس باعث افزایش مقاومت فشاری نسبت به نمونهی شاهد میگردد که بیشترین افزایش مقاومت فشاری تا درصد مربوط به بتن خودتراکم با درصد نانوسیلیس در سن روزه و کمترین تأثیر در مقاومت فشاری با دو درصد نانوسیلیس در سن روزه میباشد. علت این امر این است. که تاثیر نانوسیلیس در سنین اولیه به مراتب بیشتر از نمونههای عملآوری شده در دراز مدت میباشد.
پس از گذشت ساعت نمونهها به دو نیم تقسیم شده و مقدار نفوذ آب اندازهگیری میگردد] [.در تعیین مقدار نفوذ آب در نمونهها سعی شد تا عدد معرفی شده، میانگینی از مقادیر مختلف نفوذ آب در طول سانتیمتری بعد نمونه باشد.در این آزمایش نمونهها ابتدا به مدت ، و روز در محیط آبشرب و محیط آبشرب با درصد و درصد سولفات عملآوری شده، سپس مورد آزمایش نفوذپذیری قرار گرفتهاند. در شکل دستگاه نفوذپذیری نمونههای مکعبی بتن خودتراکم و نحوه قرار دادن این نمونه ها آورده شده است..