هزاران سند فوق محرمانه داخلی آژانس امنیت ملی که در سال توسط ادوارد اسنودن منتشر شدند در یک «مکان همرسانی پروندهها در شبکه اینترانت آژانس امنیت ملی» نگهداری میشدند؛ بنابراین کارمندان آژانس امنیت ملی، به آسانی میتوانستند آنها را به صورت آنلاین بخوانند. هرکسی با تاییدیه اطلاعات تقسیمشده حساس، به آن اسناد، دسترسی داشت. ادوارد اسنودن، به عنوان
رهنمود شماره ۸ شنود الکترونیک آمریکا برای آژانس امنیت ملی، به روشنی، شنود الکترونیک یا گردآوری اطلاعات از «شهروندان، نهادها، شرکتها، یا سازمانهای آمریکایی» را ممنوع میکرد. مگر اینکه برای هدف خارج از آمریکا اجازه قانونی کتبی از
با وجود اینکه کاخ سفید اعلام کرد که کنگره آمریکا این برنامهها را بازرسی میکند اما بسیاری از اعضای کنگره از وجود چنین برنامههایی در آژانس امنیت ملی یا تفسیر پنهانی از لایحه میهندوستی خبر نداشتند و بهطور دائم از دسترسی به اطلاعات اولیه دربارهٔ آنها منع شدهاند.
نابودسازی هرگونه داده ارتباطی خام حاصل از شنود الکترونیک که مشخص شود مربوط به مقامات دولت آمریکا بودهاست. «مقامات دولت آمریکا» شامل مقامات شاخه اجرایی (کاخ سفید، وزارتخانههای کابینه و آژانسهای مستقل)، کنگره ایالات متحده آمریکا (نمایندگان و کارکنان) و نظام دادگاه فدرال ایالات متحده آمریکا (که شامل
در سال آژانس امنیت ملی، دهها اداره داشت که هر کدام با یک حرف، مشخص میشدند و همه آنها بهطور شفاف، شناختهشده نیستند. ادارهها به بخشها و واحدها تقسیم میشدند و به ازای هر واحد یا بخش زیرمجموعه و پایینتر، یک شماره یا حرف به آنها افزوده میشد.