برای آنکه سیستم های خانه هوشمند عملکرد موثری داشته باشند، تمامی دستگاه ها باید قادر به برقراری ارتباط با یکدیگر باشند و از پروتکل یکسان یا حداقل پروتکل های مکملی است.فاده کنند. از آنجایی که بازار محصولات خانه هوشمند نسبتاً جدید است.، هنوز هیچ است.اندارد خانه هوشمند مشخصی وجود ندارد. در مقابل، از اصلی ترین معایب خانه هوشمند نیز می توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:

به فرآیندی که طی آن اجزای مختلف خانه و ساختمان از راه دور کنترل گردد هوشمندسازی ساختمان میگویند. این کنترل در ابعاد مختلف میتواند با اپلیکیشن و دستیار صوتی و اتوماسیون تجهیزات هوشمند انجام پذیرد. هوشمندسازی ساختمان عمدتاً شامل هوشمندسازی نور و روشنایی، هوشمندسازی سیستم تهویه، هوشمندسازی سیستم امنیتی، هوشمندسازی سیستم صوت و تصویر و سایر قسمت های الکتریکال و تاسیساتی ساختمان میشود.

با دوربین های امنیتی هوشمند کاربران می توانند هنگامی که در منزل حضور ندارند، از امنیت خانه های خود مطمئن باشند. سنسورهای حرکتی هوشمند می توانند تفاوت بین ساکنین، حیوانات و بازدیدکنندگان را تشخیص دهند و در صورت بروز رفتاری مشکوک، به کاربران اطلاع دهند.

یکی از اجزای کلیدی ساختمان هوشمند، نرم افزاری است. که داده های جمع آوری شده توسط سنسورها را آنالیز می کند. این نرم افزار به طور مداوم داده هایی را که سنسورها دریافت می شوند را تجزیه و تحلیل می کند و به انجام اقدامات برای رفع مشکلاتی از قبیل خرابی تجهیزات، شیوه های نگهداری ناکارآمد و ... کمک می کند.

برای تجزیه و تحلیل و است.فاده از داده ها، سنسورها باید به اینترنت متصل شوند. از راهکارهای ارتباطی می توان به شبکه تلفن همراه و Wi-Fi اشاره نمود. البته اپلیکیشن های مبتنی بر شبکه تلفن همراه انتخاب مناسب تری هستند زیرا تداخل ارتباطی به مراتب کمتر است..