اخیرا با بررسی دوام سازه های بتنی مسلح بویژه در مناطق خورنده و سخت به این مسئله رسیدند که مقاومت به تنهایی نمی تواند جوابگوی کلیه خواص مربوط به بتن بخصوص دوام آن باشد و لازم است. در طول مدت بهره دهی ، پایایی و دوام آن نیز مد نظر قرار گیرد. از آنجا که در کاربرد بتن های با مقاومت بالا گاه مقادیر بالایی سیمان , بیش از کیلوگرم مصرف می شد علاوه بر گرانی این بتن ترک هایی نیز حین ساخت به دلیل جمع شدگی پلاستیکی و ناشی از خشک شدن بیشتر این بتن ها و نیز ترک های حرارتی بوجود آمد.

پس از گذشت ساعت نمونه­ها به دو نیم تقسیم شده و مقدار نفوذ آب اندازه­گیری می‌گردد] [.در تعیین مقدار نفوذ آب در نمونه‌ها سعی شد تا عدد معرفی شده، میانگینی از مقادیر مختلف نفوذ آب در طول سانتیمتری بعد نمونه باشد.در این آزمایش نمونه­ها ابتدا به مدت ، و روز در محیط آب‌شرب و محیط آب‌شرب با درصد و درصد سولفات عمل‌آوری شده، سپس مورد آزمایش نفوذپذیری قرار گرفته‌اند. در شکل دستگاه نفوذپذیری نمونه‌های مکعبی بتن خودتراکم و نحوه قرار دادن این نمونه ها آورده شده است..

همچنین با افزایش این مقاومت تردی و شکنندگی بتن نیز افزایش یافت در حال حاضر با اضافه نمودن مواد پوزولانی همچون خاکستر بادی، سرباره کوره های آهن گدازی، خاکستر پوسته برنج و بالاخره پوزولان های طبیعی و تغییرات در طرح اختلاط می توان به بتن هایی دست یافت که بدون تغییر قابل ملاحظه در مقاومت، آنها از نقطه نظر دوام به بتن هایی با دوام بالا باشند .

 -با توجه به نتایج بدست آمده ملاحظه می­گردد که در محیط سولفاتی، روند کاهش مقاومت بتن شاهد بیشتر از سایر بتن­هایی می‌باشد که در آنها از نانوسیلیس است.فاده شده است. که این تاثیر در مقاومت فشاری تا درصد در نمونه­های حاوی نانو‌سیلیس بوده است..

  -افزودن نانو سیلیس باعث افزایش مقاومت فشاری نسبت به نمونه‌ی شاهد می­گردد که بیشترین افزایش مقاومت فشاری تا درصد مربوط به بتن خودتراکم با درصد نانوسیلیس در سن روزه و کمترین تأثیر در مقاومت فشاری با دو درصد نانوسیلیس در سن روزه می­باشد. علت این امر این است. که تاثیر نانوسیلیس در سنین اولیه به مراتب بیشتر از نمونه‌های عمل‌آوری شده در دراز مدت می‌باشد.