-در آزمایش مقاومت فشاری که بیشترین درصد رشد مقاومت برای نمونه­های دارای درصد نانو سیلیس می­باشد و در نمونه­های درصد نانوسیلیس با اینکه نسبت به نمونه شاهد روند افزایش مقاومت مشاهده می­گردد ولی به اندازه درصد نانو سیلیس نمی­باشد.

بتن خود متراکم (Self-Compacting Concrete) که به بتن خود تراکمیک نیز معروف است.، با ویژگی زیاد در سیال بودن مشخص شده و معرفی می شود. به لطف این خاصیت، بدون نیاز به تجهیزات ارتعاشی در قالب بتنی گسترش می یابد. این بتن غیر تفکیک شده با وزن خود توزیع می شود.

   بتن خودتراکم (self compacting concrete) یکی از گام­های رو به جلو در زمینه بتن است.. این بتن پدیده جدیدی در علم مصالح ساختمانی است. که تقریبا سه دهه از عمر آن می‌گذرد. پیدایش فوق­روان­­کننده­ها به عنوان نوع جدیدی از افزودنی ها زمینه را برای ظهور بتن خود تراکم فراهم کرده است.. بتن خودتراکم شاخه جدید بتن با مقاومت متوسط به بالا می‌باشد که بدون نیاز به ویبره کردن و تحت وزن خود داخل قالب را پر می‌کند] [. در اوایل دهه هشتاد میلادی به­دنبال کاهش نیروی کار ماهر در صنعت ساخت وساز ژاپن و تراکم نا مناسب ناشی از افزایش حجم آرماتورهای مصرفی به تبع عملکرد بهتر سازه­ای از طرف دیگر که باعث کاهش کیفیت کارهای اجرایی انجام گرفته گردید[]، این موضوع برای چندین سال مورد بحث و

  -افزودن نانو سیلیس باعث افزایش مقاومت فشاری نسبت به نمونه‌ی شاهد می­گردد که بیشترین افزایش مقاومت فشاری تا درصد مربوط به بتن خودتراکم با درصد نانوسیلیس در سن روزه و کمترین تأثیر در مقاومت فشاری با دو درصد نانوسیلیس در سن روزه می­باشد. علت این امر این است. که تاثیر نانوسیلیس در سنین اولیه به مراتب بیشتر از نمونه‌های عمل‌آوری شده در دراز مدت می‌باشد.

نتایج حاصل از آزمایش مقاومت فشاری روی نمونه‌های مکعبی در جدول آورده شده است.. طبق این جدول با اضافه­ کردن نانوسیلیس به نسبت درصد وزنی سیمان مقاومت فشاری نمونه‌ها تا درصد در نمونه­های روزه، درصد در نمونه­های روزه و درصد در نمونه‌های روزه افزایش می‌یابد و با اضافه کردن درصد نانوسیلیس به بتن خودتراکم شاهد مقاومت فشاری در نمونه­های روزه تا درصد افزایش پیدا کرد. این افزایش مقاومت در نمونه‌های حاوی درصد نانوسیلیس در سنین و روزه به ترتیب و درصد بوده است.. محیط سولفاته به عنوان یک عامل مخرب سبب کاهش روند کسب مقاومت می‌گردد که این کاهش مقاومت برای محیط درصد سولفات تا درصد در نمونه­های شاهد بود. در نمونه­های و درصد نانوسیلیس حداکثر درصد کاهش مقاومت فشاری را شاهد بودیم و در محیط سولفاته درصد این کاهش مقاومت در نمونه­ی شاهد تا درصد بود ولی در حالت نمونه‌های درصد نانو و درصد نانو حداکثر درصد مؤثر بوده است.. با توجه به جدول مشخص می­شود که بیشترین درصد رشد مقاومت برای نمونه‌های دارای درصد نانو سیلیس می‌باشد و در نمونه­های درصد نانوسیلیس با این­که نسبت به نمونه شاهد روند افزایش مقاومت مشاهده می­گردد، ولی به اندازه درصد نانو‌سیلیس نمی­باشد. نانوسیلیس در مقاومت روزه بیشترین تأثیر را داشته و در سنین بالاتر این مقدار کاهش می­یابد. این تأثیر در نانوسیلیس یک درصد بیشترین مقدار را دارا می­باشد. در نانوسیلیس دو درصد به دلیل اینکه روانی و کارایی بتن نسبت به یک درصد نانوسیلیس پایین می­آید مقاومت کمتری نسبت به حالت قبلی دارد ولی نسبت به نمونه شاهد مقاومت بیشتری حاصل می­گردد و مشاهده می­شود که فاصله مقاومت نمونه­های روزه و روزه کمتر است.. دلیل این امر تأثیرگذاری بیشتر نانوسیلیس در سنین پایین­تر می‌باشد و این امر در دراز مدت  و با کاهش اثر نانوسیلیس بر روی نمونه‌ها کاهش می­یابد.