نتایج حاصل از آزمایش مقاومت فشاری روی نمونه‌های مکعبی در جدول آورده شده است.. طبق این جدول با اضافه­ کردن نانوسیلیس به نسبت درصد وزنی سیمان مقاومت فشاری نمونه‌ها تا درصد در نمونه­های روزه، درصد در نمونه­های روزه و درصد در نمونه‌های روزه افزایش می‌یابد و با اضافه کردن درصد نانوسیلیس به بتن خودتراکم شاهد مقاومت فشاری در نمونه­های روزه تا درصد افزایش پیدا کرد. این افزایش مقاومت در نمونه‌های حاوی درصد نانوسیلیس در سنین و روزه به ترتیب و درصد بوده است.. محیط سولفاته به عنوان یک عامل مخرب سبب کاهش روند کسب مقاومت می‌گردد که این کاهش مقاومت برای محیط درصد سولفات تا درصد در نمونه­های شاهد بود. در نمونه­های و درصد نانوسیلیس حداکثر درصد کاهش مقاومت فشاری را شاهد بودیم و در محیط سولفاته درصد این کاهش مقاومت در نمونه­ی شاهد تا درصد بود ولی در حالت نمونه‌های درصد نانو و درصد نانو حداکثر درصد مؤثر بوده است.. با توجه به جدول مشخص می­شود که بیشترین درصد رشد مقاومت برای نمونه‌های دارای درصد نانو سیلیس می‌باشد و در نمونه­های درصد نانوسیلیس با این­که نسبت به نمونه شاهد روند افزایش مقاومت مشاهده می­گردد، ولی به اندازه درصد نانو‌سیلیس نمی­باشد. نانوسیلیس در مقاومت روزه بیشترین تأثیر را داشته و در سنین بالاتر این مقدار کاهش می­یابد. این تأثیر در نانوسیلیس یک درصد بیشترین مقدار را دارا می­باشد. در نانوسیلیس دو درصد به دلیل اینکه روانی و کارایی بتن نسبت به یک درصد نانوسیلیس پایین می­آید مقاومت کمتری نسبت به حالت قبلی دارد ولی نسبت به نمونه شاهد مقاومت بیشتری حاصل می­گردد و مشاهده می­شود که فاصله مقاومت نمونه­های روزه و روزه کمتر است.. دلیل این امر تأثیرگذاری بیشتر نانوسیلیس در سنین پایین­تر می‌باشد و این امر در دراز مدت  و با کاهش اثر نانوسیلیس بر روی نمونه‌ها کاهش می­یابد.

پس از گذشت ساعت نمونه­ها به دو نیم تقسیم شده و مقدار نفوذ آب اندازه­گیری می‌گردد] [.در تعیین مقدار نفوذ آب در نمونه‌ها سعی شد تا عدد معرفی شده، میانگینی از مقادیر مختلف نفوذ آب در طول سانتیمتری بعد نمونه باشد.در این آزمایش نمونه­ها ابتدا به مدت ، و روز در محیط آب‌شرب و محیط آب‌شرب با درصد و درصد سولفات عمل‌آوری شده، سپس مورد آزمایش نفوذپذیری قرار گرفته‌اند. در شکل دستگاه نفوذپذیری نمونه‌های مکعبی بتن خودتراکم و نحوه قرار دادن این نمونه ها آورده شده است..

با توجه به جدول به طور کلی می‌توان گفت که نفوذپذیری تمامی نمونه­ها در برابر آب از همان سنین اولیه بر اساس است.اندارد DIN، در ردۀ «نفوذپذیری کم» قرار گرفته­اند. جدول نتایج عمق نفوذ آب در نمونه­های بتنی عمل­آوری شده در آب شرب، آب درصد و درصد سولفات در سنین ، و روزه را نشان می‌دهد. همان­طور که مشاهده می­کنیم با افزایش درصد نانوسیلیس نفوذپذیری کاهش می­یابد که این درصد کاهش تقریبا درصد می­باشد. با توجه به نمودار شکل با افزایش سن نمونه­ها نیز نفوذپذیری کاهش می‌یابد که در نمودار شکل به وضوح روشن است.. این کاهش نفوذپذیری در حدود درصد می­باشد. عامل مخرب سولفات‌منیزیم عکس این قضیه عمل می­کند و نفوذپذیری را افزایش می­دهد ولی وجود نانوسیلیس، دوام بتن خودتراکم را افزایش داده و مانع افزایش نفوذپذیری می­گردد. نانوسیلیس بر نمونه‌های عمل­آوری شده در محیط سولفات در حدود درصد در کاهش نفوذپذیری مؤثر است.. در نمونه­های روزه وجود نانوسیلیس به مقدار یک درصد وزنی باعث کاهش نفوذپذیری در حدود درصد نسبت به نمونه شاهد گردید. این کاهش نفوذپذیری در نمونه­های درصد، در حدود درصد نسبت به نمونه شاهد بوده است.. این روند کاهش نفوذپذیری بر اثر افزودن نانوسیلیس در سنین بالا به میزان بیشتری بوده، به طوری­که در نمونه­های روزه و با نانوسیلیس و درصد این کاهش به ترتیب و درصد بوده و در نمونه‌های روزه افزودن نانوسیلیس به میزان و درصد به ترتیب باعث کاهش و درصدی نفوذپذیری نسبت به نمونه شاهد گردیده است.. البته افزایش سن نمونه­ها یکی دیگر از علل کاهش نفوذپذیری می­باشد ولی این کاهش در سنین بالا به میزان بسیار کمی می­باشد. در توجیه دلیل این موضوع می‌توان گفت که نفوذپذیری به صورت حرکت مایع یا گاز در بتن تحت فشار تعریف می‌شود و یک خصوصیت ذاتی است. که  به قرارگیری و نظم هندسی و ویژگی ذرات تشکیل‌دهنده بتن بستگی دارد و به وسیلة تراکم و تخلخل خمیر و هیدراته شدن سیمان و ناحیة انتقال بتن کنترل می‌شود. در خمیر هیدراته شده، حفرات مویینه و حفرات ژلی پخش شده‌اند. حفرات ژلی بسیار کوچک هستند و در عین حال یک شبکه آزاد را تشکیل می‌دهند که نفوذپذیری آن بسیار کم است. و برعکس حفره‌های مویینه با فضاهای ‌ بزرگتری بین ذرات سیمان وجود دارند. ‌ نفوذپذیری بهتر (پایین‌تر) مخلوط‌های بتن خودتراکم را می‌توان نسبت داد به کمتربودن آب به مواد پودری(w/b) این بتنها و نیز تراکم بهتر به دلیل خودمتراکم شوندگی و عدم نیاز به ویبره و درجه هیدراتاسیون بالاتر، به دلیل پخش ذرات سیمان در حضور فوق روان‌کننده‌ها که منجر به تخلخل کمتر هم در خمیر سیمان و هم در ناحیه انتقال می­شود. در مقایسه با نتایجی که خاویر پوینتس و همکاران ] [ در بررسی نفوذپذیری بتن خودتراکم حاوی میکروسیلیس و نانوسیلیس بدست آوردند به نظر می‌رسد که مشابه نتایجی که در این تحقیق آزمایشگاهی بدست آمد با افزودن نانوسیلیس از تخلخل بتن کاهش یافته و نفوذپذیری نیز کاهش می‌یابد و تفاوت در عمل‌آوری نمونه ها در محیط های مختلف است. که در مقاله‌های قبلی بیشتر در محیط عادی بررسی شده بود ولی در این تحقیق آزمایشگاهی عمل‌آوری نمونه‌ها در درصدهای مختلف سولفات‌منیزیم مورد بررسی قرار گرفتند که در کل می‌توان اینگونه نتیجه‌گیری کرد که روند کاهش نفوذپذیری در تحقیقات قبلی و این تحقیق با افزودن نانوسیلیس تقریبا مشابه بودند و  تنها تفاوت در تاثیر سوء  محیط مخرب سولفاتی در  روند افزایش مقاومت فشاری و کاهش نفوذپذیری بر روی نمونه‌های بتنی بوده است..

-در آزمایش مقاومت فشاری که بیشترین درصد رشد مقاومت برای نمونه­های دارای درصد نانو سیلیس می­باشد و در نمونه­های درصد نانوسیلیس با اینکه نسبت به نمونه شاهد روند افزایش مقاومت مشاهده می­گردد ولی به اندازه درصد نانو سیلیس نمی­باشد.

  -افزودن نانو سیلیس باعث افزایش مقاومت فشاری نسبت به نمونه‌ی شاهد می­گردد که بیشترین افزایش مقاومت فشاری تا درصد مربوط به بتن خودتراکم با درصد نانوسیلیس در سن روزه و کمترین تأثیر در مقاومت فشاری با دو درصد نانوسیلیس در سن روزه می­باشد. علت این امر این است. که تاثیر نانوسیلیس در سنین اولیه به مراتب بیشتر از نمونه‌های عمل‌آوری شده در دراز مدت می‌باشد.