نفوذپذیری بتن معمولا از طریق محاسبه مقدار آب تحت فشار که برای جریان یافتن به درون یک نمونه بتنی داخل می­شود، در یک فاصله زمانی مشخص تعیین می­شود. با اندازه­گیری عمق نفوذ آب پس از شکستن نمونه­ها می­توان به معیاری برای نفوذپذیری بتن دست یافت. در روش اخیر بر اساس DIN نمونه­های مکعبی ** سانتیمتری بتن تحت فشار ثابت اتمسفر قرار می‌گیرند. طبق است.اندارد سطحی از نمونه که با فشار بر آن اثر‌ می‌کند  با برس سیمی کمی زبر می­شود.

 -با توجه به نتایج بدست آمده ملاحظه می­گردد که در محیط سولفاتی، روند کاهش مقاومت بتن شاهد بیشتر از سایر بتن­هایی می‌باشد که در آنها از نانوسیلیس است.فاده شده است. که این تاثیر در مقاومت فشاری تا درصد در نمونه­های حاوی نانو‌سیلیس بوده است..

توسط آیین نامه( ASTM C- (JSCE مورد تأیید قرار گرفته است.. این آزمایش توسط انجمن مهندسان عمران ژاپن است. .این آزمایش براي سنجش میزان تغییر شکل پذیري بتن تحت اثر وزن خود و میزان غلبه بر اصطکاك داخلی بکار می رود .این آزمایش نیز شناخته میشود .براي انجام این آزمایش از همان مخروط &#; Deformability تحت عنوان آزمایش تغییر شکل پذیري یا اسلامپ که براي بتن معمولی کاربرد دارد ،استفاده می شود . با این تفاوت که بعد از برداشتن مخروط،مقداراسلامپ برابر است. بامتوسط قطربتن پخش شده درطی دوبار تکرار آزمایش شکل و جمعی از محققان معتقدند که براي سنجش بهتر اسلامپ در 

اثر نانوسیلیس و میکروسیلیس بر تخلخل و نفوذپذیری بتن خودتراکم سخت­شده در ­سنین­ پایین توسط خاویر پوینتس و همکاران مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق آزمایش­های تبخیر آب، فشار مویینگی، درجه حرارت و سرعت پالس فراصوتی  بر روی نمونه­ها انجام گرفت. نتایج حاکی از این بود که با اضافه کردن سیلیس ساختار بتن سخت­شده اصلاح شد و تخلخل بتن کاهش یافت. همچنین منجر به کاهش نفوذپذیری بتن در سنین و روزه گردید[]. ارهان گونوسی و همکاران بررسی رفتار رئولوژیکی نانوسیلیس و خاکستر تازه بر مخلوط بتن خودتراکم مورد مطالعه قرار دادند. در این تحقیق آزمایشگاهی از نانوسیلیس با درصد­های ، و درصد وزنی سیمان و نسبت وزنی آب به سیمان . تحت آزمایش­های بتن تازه از جمله زمان افت جریان، جعبه L، قیف V و غیره قرار گرفت و نتایج حاکی از این بود که افزودن خاکستر بادی نسبت به افزودن نانوسیلیس تأثیر بهتری در بهبود خواص رئولوژیکی بتن خودتراکم داشته است. []. مطالعه آزمایشگاهی اثر نانوسیلیس روی خواص مکانیکی و دوام بتن خودتراکم توسط محمدرضا تقی­خانی و همکاران انجام شد. در این تحقیق ابتدا طرح مخلوط­های مختلفی برای چهار نوع بتن خودتراکم (SCC)، ساخته و آزمایش شد: -بتن خودتراکم حاوی فقط نانوسیلیس -بتن خودتراکم حاوی فقط میکروسیلیس -بتن خودتراکم حاوی میکروسیلیس و نانوسیلیس -بتن خودتراکم شاهد، فاقد نانو سیلیس و میکروسیلی. بدین ترتیب مقادیر جریان اسلامپ، جعبه L و مقاومت فشاری و روزه نمونه ها تعیین شد. سپس براساس نتایج واز آنجا که تاکنون آئین نامه مدونی جهت خصوصیات بتن خود‍‍‍تراکم تهیه نشده است.، نتایج نشان می­دهد که افزودن تنها نانوسیلیس به مخلوط بتن خودتراکم باعث بهبود خواص مهندسی بتن نشده است.. هر‍چند، امکان عملکرد رضایت بخش با کاربرد میکروسیلیس در طرح اختلاط­های این نوع بتن وجود دارد، همچنین با افزودن همزمان میکروسیلیس و نانوسیلیس به مخروط­های بتن خودتراکم، بهترین تأثیر در خواص مهندسی در مقایسه با بتن خودتراکم شاهد ایجاد شده است. []. تاکنون بررسی­های انجام گرفته بر روی دوام و نفوذپذیری بتن خودتراکم در محیط عادی صورت گرفته است. و نیاز به بررسی نفوذپذیری و خواص مکانیکی در محیط مخرب سولفاته با درصدهای مختلف نانوسیلیس ضروری به نظر می رسد.

-نتایج آزمایش­های نفوذپذیری در محیط سولفاتی مزیت است.فاده از نانوسیلیس را در بتن به خوبی آشکار می­کند. با توجه به نتایج به­دست آمده ملاحظه می­گردد که در محیط سولفاتی، روند نفوذپذیری نمونه شاهد بیشتر از سایر بتن­هایی می باشد که در آنها از نانوسیلیس است.فاده شده است. که این تاثیر در آزمایش نفوذپذیری تا درصد در نمونه­های حاوی نانو سیلیس مؤثر بوده است.. با افزایش درصد نانوسیلیس از یک درصد به دو درصد نفوذپذیری نمونه‌ها کاهش یافته و همچنین اثرات مخرب سولفات به حداقل رسیده است.. بنابراین می توان نتیجه گرفت که افزودن نانوسیلیس تا حد زیادی خواص مکانیکی بتن خودتراکم را بهبود ببخشد و همچنین پارامترهای دوام از جمله مقاومت  فشاری  و نفوذپذیری این نوع بتن  را دربرابر عوامل خورنده‌ی سولفاتی بهبود بخشد.