انواع مختلف از این کابل وجود دارد که بر حسب قطر مغزی  و امپدانس متفاوت است.. قطر مغزی در واقع به ضخامت کابل اشاره دارد و با شماره RG اندازه‌گیری می شود. هرچه تعداد RG بیشتر باشد، هسته هادی مرکزی نازک تر است..  این کابل‌ها در رنگ‌های متنوعی از جمله سیاه، قهوه‌ای و سفید در دسترس هستند.

نام کابل کواکسیال از این مسئله گرفته شده است. که یک کانال فیزیکی بتواند سیگنال الکتریکی را منتقل کند. این کانال از یک هادی فلزی تشکیل شده است. که یک نوع محافظ رسانا و عایق آن را پوشانده است.. یکی از ویژگی های مثبت کابل کواکسیال، طراحی محافظ دار آن است.. به گونه ای که هسته مسی می تواند داده ها را به سرعت منتقل کند، بدون این که تداخلات الکترومغناطیسی یا اثرات محیطی روی آن اثرگذار باشد.

کابل‌های کواکسیال به یک انتخاب محبوب تبدیل شده  است. زیرا طراحی محافظ آنها به هادی مرکز اجازه می‌دهد تا در حالی که از آسیب و تداخل محافظت می‌شود، اطلاعات را سریعاً منتقل کند. سرعت انتقال این نوع کابل مگابیت در ثانیه (مگابیت بر ثانیه) است. که ۸ برابر ظرفیت انتقال بیش از کابل های جفت بهم تابیده را ارائه می‌دهند.

از معایب کابل کواکسیال ضعیف بودن روکش بیرونی آن است.. در صورتی که کابل در معرض آفتاب قرار بگیرد؛ روکش بیرونی آن پوسیده می‌شود. در این صورت باید آن را تعویض کنید. همچنین این کابل معمولاً حجیم است. و فضایی را در خانه اشغال می‌کند. علاوه‌براین؛ برای انشعاب دادن به آن نیاز به برخی اتصالات خاص است..

به کاهش قدرت سیگنال در هنگام عبور از کابل، افت کابل یا میرایی سیگنال گفته می شود. کابل هایی که ضخامت بیشتری دارند، کمتر دچار افت و میرایی سیگنال می شوند. در نتیجه در مسافت های بیشتر، از کابل های کواکسیال ضخیم است.فاده می شود.