ساختار کلی کابل کواکسیال شامل غلاف، شبکه بافته، عایق و رسانا است.. غلاف بیرونی‌ترین لایه کابل است.. این لایه کابل را در برابر آسیب‌های فیزیکی محافظت می‌کند. شبکه بافته شده دومین لایه در این کابل است.. وظیفه اصلی این لایه، محافظت از سیگنال در برابر نویزهای خارجی و تداخل سیگنالی است.. لایه بعدی، عایق است.. عایق می‌تواند هسته یا مغزی کابل را محافظت کند. عایق، بین شبکه بافته و هسته قرار می‌گیرد تا مانع اتصال کوتاه بین آن‌ها شود. آخرین جزء در کابل کواکسیال نیز، رسانا است.. رسانا وظیفه اصلی انتقال سیگنال را بر عهده دارد. رسانا معمولاً در کابل‌های کواکسیال مختلف به صورت تک هسته‌ای یا چند هسته‌ای دیده می‌شود. کابل‌های تک هسته‌ای، از جنس مس و کابل‌های چند هسته‌ای از رشته‌های نازک فلزی هستند.

از این کابل در ابتدا برای اترنت است.فاده می‌شد. اما هم‌اکنون؛ مهم‌ترین کاربرد کابل کواکسیال در تلویزیون، دوربین‌های مدار بسته،  در اتصال ریسیورها و پس از آن در دستگاه ویدیو و سایر گیرنده‌هایی از این دست دیده می‌شود. علاوه‌بر این؛ از آن برای کابل‌کشی باند گسترده اینترنت نیز است.فاده می‌شود.

هادی کابل های کواکسیال سیم های نازکی هستند که به صورت تابیده شده و یا مفتولی در مرکز کابل قرار گرفته اند. یک نوع عایق دور سیم مسی پوشانده شده است.. روی این عایق یک لایه مشبک نازک و مسی بافته شده است. که وظیفه دفع تداخلات الکترومغناطیسی را برعهده دارد. در نهایت تمامی بخش های کابل داخل یک عایق بیرونی قرار می گیرند. روکش خارجی کابل از جنس PVC است..

کابل‌های کواکسیال به یک انتخاب محبوب تبدیل شده  است. زیرا طراحی محافظ آنها به هادی مرکز اجازه می‌دهد تا در حالی که از آسیب و تداخل محافظت می‌شود، اطلاعات را سریعاً منتقل کند. سرعت انتقال این نوع کابل مگابیت در ثانیه (مگابیت بر ثانیه) است. که ۸ برابر ظرفیت انتقال بیش از کابل های جفت بهم تابیده را ارائه می‌دهند.

به کاهش قدرت سیگنال در هنگام عبور از کابل، افت کابل یا میرایی سیگنال گفته می شود. کابل هایی که ضخامت بیشتری دارند، کمتر دچار افت و میرایی سیگنال می شوند. در نتیجه در مسافت های بیشتر، از کابل های کواکسیال ضخیم است.فاده می شود.