در دیگ چگالشی با تجمیع گرمای انتقالی به آب (گرمای محسوس حاصل از احتراق و گرمای نهان تبخیر حاصل از چگالش بخار آب محصولات احتراق) ، راندمان واقعی دیگ ، با در نظر گرفتن ارزش حرارتی بالای سوخت ، در محدوده % (- ) قرار خواهد گرفت .

ساختار دیگ های آب گرم که آب را در محدوده ای بین تا درجه سانتیگراد گرم می کنند عبارتند از، یک محفظه تحت فشار مشتمل بر مبدل حرارتی (مخزن و لوله های آب) ، مشعل ، دودکش و یک سیستم کنترلی. گرمای حاصل از سوزاندن سوخت توسط مشعل که وظیفه تولید و حفظ شعله را برعهده دارد، به روش های متعدد (با توجه به انواع دیگ ها) به آب درون لوله ها یا مبدل انتقال می یابد. آب گرم خروجی از دیگ با درجه حرارت - درجه سانتیگراد پس از عبور از مصرف کننده ها در یک سیکل باز یا بسته ، و با افت دمای بیشینه درجه سانتیگراد ، مجدد به دیگ باز می گردد .

یکی از بخش های اصلی دیگ های بخار و  آبگرم در مدل های فایتر تیوب کوره می باشد . با توجه به اینکه کوره محل احتراق مشعل بوده  ، در معرض تنش های حرارتی  زیادی قرار  می گیرد. دمای محصولات حاصل از احتراق معمولا در حدود تا درجه سانتیگراد می باشد. به همین دلیل دمای کوره تا حدود زیادی افزایش یافته و این افزایش دما موجب انبساط حرارتی آن می گردد. بیشترین انبساط کوره با توجه به طول زیادتر نسبت به قطر، در جهت طول بوده که موجب تنش های ناخواسته در تیوب شیت ها و سایر اجزا  دیگ گشته که کاهش طول عمر دیگ را در پی خواهد داشت.

با توجه به محدودیت میزان سوخت های فسیلی و هزینه تامین آنها و همچنین اهمیت مسائل زیست محیطی ، تولیدکنندگان دیگ های تاسیساتی، در یک ده گذشته ، کوشیده اند با بکار گیری تکنولوژی های جدید مانند تکنولوژی چگالش در جهت بهبود کیفیت کارکرد این تجهیزات حرکت نمایند .

به جز راندمان بالای حرارتی و پایین بودن آلایندگی زیست محیطی دیگ های چگالشی، قابلیت تغییر ظرفیت، کنترل پذیری وکاهش میزان فضای اشغال شده در موتورخانه، سهولت در نصب و راه اندازی، تعمیر و نگهداری آسان ، کاهش هزینه های جاری ساختمان و همچنین کاهش میزان سر و صدا از دیگر ویژگی های مهم دیگ های چگالشی می باشند.