این چسب ها نرم تر، الاستیک تر و دارای پایداری (دوام) بیشتری نسبت به چسب های سرامیکی هستند. این چسب ها خاصیت میرایی خوبی از خود نشان می دهند ولی به دلیل مقاومت حرارتی پایین از محدودیت برخوردار هستند. این چسب ها هم می توانند برای سنگزنی های خشن (براده برداری با حجم زیاد) است.فاده شوند و هم می توانند برای سنگزنی پرداخت (حجم براده برداری کم و دقت بالا) است.فاده شوند. این خواص، چسب های باکالیتی را برای پروسه های سنگزنی نظیر سنترلس (Centreless) ، تخت و سنگزنی خارجی (OD) مناسب می کند. با این چسب ها می توان به تعادل خوبی بین نرخ براده برداری و کیفیت سطح رسید. سنگ ها با چسب باکالیتی تقویت شده با فیبر برای عملیات برش و یا خشنکاری کاربرد دارند.

اکثر مواد ساینده به صورت مصنوعی (آزمایشگاهی) و طی یک پروسه صنعتی تولید می شوند. کروندوم و سیلیکون کارباید به عنوان ساینده های مرسوم  (Conventional abrasives) و CBN و الماس با توجه به سختی بسیار بالا به عنوان ساینده های فوق سخت (Super hard abrasives) شناخته می شوند. موادی که دارای براده بلند هستند نیازمند است.فاده از سنگ های کروندوم و یا CBN هستند در حالی که مواد شکننده و سخت با براده ریز توسط سنگ های سیلیکون کارباید و یا الماس سنگزنی می شوند.

سایز دانه ها در مواد ساینده فوق سخت با واحد میکرون (میکرومتر) مشخص می شود به عنوان مثال D مشخص کننده این است. که دانه های ساینده از جنس الماس (حرف D معرف Diamond) و با سایز میکرون ( μm) هستند و یا B مشخص کننده این است. که دانه های ساینده از جنس نیترید بور مکعبی (حرف B معرف CBN) و با سایز میکرون ( μm) هستند.

سایز (ریزی و یا درشتی) دانه های ساینده مرسوم (اکسید آلومینیوم و سیلیکون کارباید) توسط نمره شبکه سرندی (الک) که دانه سنگ از آن عبور می کند، مشحص می شود. طبق است.اندارد ASTM آمریکا، نمره الک عبارت است. از تعداد شبکه های موجود در یک اینچ طولی که به آن مش (Mesh) گفته می شود. بطور مثال اگر سنگی دارای مش باشد بدین معنی است. که دانه های ساینده آن از الکی که دارای شبکه در یک اینچ است. عبور می کنند ولی همان دانه ها از الکی که دارای شبکه در اینچ (مش ) است. عبور نمی کنند. به عبارت دیگر با افزایش عدد مش، سایز دانه ها ریزتر می شود. جدول زیر راهنمای انتخاب سایز دانه های مواد ساینده مرسوم بر اساس نوع پروسه می باشد.

دانه های ساینده وظیفه براده برداری از قطعه کار را به عهده دارند و چسب وظیفه منسجم نگه داشتن دانه های ساینده در ابزار سنگ تا رسیدن میزان سایش دانه ها به مقدار خاصی را به عهده دارد. به عبارت دیگر، دانه های ساینده شروع به کند شدن می کنند. کند شدن دانه ها باعث افزایش فشار سنگزنی و تنش های وارد بر دانه های ساینده می شود و در نهایت چسب توان نگه داشتن دانه را از دست می دهد و دانه از ابزار سنگ جدا می شود. با کند شدن دانه های ساینده اصطکاک افزایش پیدا می کند و حرارت در محل سنگزنی افزایش می یابد.