اولین جرثقیل برجی (تاورکرین) به وسیله یونانیان باستان اختراع شد و با نیروی کارگران و چهارپایان کار خود را انجام می داد. این تاورکرین برای ساختن ساختمان های بلند در آن زمان مورد است.فاده قرار می گرفت و اجازه حمل اجسام سنگین به بالای بنای مورد نظر را ایجاد می کرد.

این دستگاه برای بلند کردن و جابجایی از طناب یا کابل معلق از یک بازوی محرک است.فاده میکند. به همین دلیل ماشین‌آلاتی که صرفا حرکت عمودی یا افقی را برای کاربر فراهم میکنند و از کابل است.فاده نمی‌کنند نمیتوان جزو تاورکرین ها دسته‌ بندی کرد.

این ماشین ها توانایی حرکت روی زمین و انتقال از نقطه ای به نقطه دیگر را دارا می باشند اما نوع حرکت آنها با یکدیگر متفاوت است. جابه جایی تعدادی از آنها توسط ریل می باشد و در برخی دیگر نیز بر روی زنجیر هایی که شبیه به زنجیر تانک می باشد جابه جا می شوند در تعدادی دیگر نیز از چرخ های لاستیکی بزرگ و قدرتمند که شبیه به لاستیک هواپیما می باشد است.فاده می شود .

این نوع جرثقیل برجی (تاور کرین) به خصوص برای محوطه های ساختمانی محدود مناسب است. و حتی المقدور، در جلو ساختمان در حال ساخت، قرار می گیرد و بازوی متحرک آن از طول کافی جهت پوشش تمام سطح افقی ساختمان در حال ساخت برخوردار می باشد. به طور کلی برج این جرثقیل ثابت است.، اما انواع دیگری با برج گردان و بازوی متحرک نیز وجود دارد.

هنگام نصب اولیه تاورکرین ها، پایه تثبیت آن بایستی مطابق با مشخصات فنی مورد نیاز که در دفترچه آن، نوع خاص تاور کرین قید شده، با نظارت و تایید مهندسین سازه اجرا گردد. از آنجا که دسترسی به این بخش و بررسی دقیق مشخصات حین بهره برداری از سوی بازرس امکان پذیر نمی باشد، تاییدیه مهندس ناظر ساختمان در این زمینه مورد نیاز می باشد.