چوب پلاست به دليل ويژگي هاي منحصر به فردي که دارد زمينه کاربرد آن بسيار متنوع و گسترده مي باشد. محصولات توليدي از اين کامپوزيت ها مورد مصرف بخش هاي مختلفي از قبيل ساختمان سازي، دکوراسيون و روف گاردن (باغبام)، تراورس راه آهن، کشتي سازي (عرشه)، قالبهاي پنجره و... مي باشد. وود پلاست ترکيبي از يک پليمر طبيعي و يک پليمر مصنوعي مي باشد که به دليل مقاومت بسيار زياد و تنوع رنگي محصول و همچنين سبکي وزن آن کاربرد کنوني آن بيشتر به مواردي همچون تزئين کردن، روکش کاري کف حياط، نماي ساختماني و باغ بام (روف گاردن) مربوط مي شود. از آنجايي که کامپوزيت هاي چوب پلاست ترکيبي از الياف طبيعي چوب به عنوان مهمترين و بيشترين عنصر تشکيل دهنده آن و مواد پلاستيکي با درصد کمتري نسبت به چوب مي باشد. لذا مي توان به خواص مورد نظر مصرف کننده از قبيل مقاومت در برابر آتش (عدم اشتعال و اصطکاک)، عايق صوتي مناسب، است.حکام و عدم شکنندگي آن به سهولت، مقاومت بالا در برابر اشعه ماوراء بنفش (عدم رنگ پريدگي)، مقاومت بسيار بالا در برابر شرايط مختلف آب و هوايي، قابليت ميخکوبي و اره کاري، مقاوم در برابر ترک و شکاف، مقاوم در برابر جوندگان موذي و همچنين جلبک، قارچ، انگل، ضد خوردگي و پوسيدگي و از همه مهم تر نصب راحت و آسان اشاره نمود. بنابراين چوب پلاست را ميتوان جايگزين مناسبي براي چوب دانست.

يکي از مهم ترين قابليت هاي وود پلاست در نماي ساختمان، علاوه بر زيبايي بي نظير چوبي و همچنين است.فاده منفرد و يا ترکيبي آن با انواع کامپوزيت ها، سنگ هاي نما، شيشه و ... ، نصب سريع آن با است.فاده از ايجاد شبکه هاي زيرساز پروفيلي مي باشد که اين عامل علاوه بر محکم بودن آن اين مزيت را نسبت به ديگر اقلام نما دارد که هيچ گونه پرچ يا ميخ کاري بر روي محصول ايجاد نمي شود.

به دليل عموميت بيشتر روش اکسترود کردن نسبت به ساير روش‌ها ،  ماشين آلات و فناوري‌‎هاي متداول  فرايند اکستروژن، مورد تاکيد و توجه بيشتري قرار مي‌گيرند.و ساير روشها نيز به صورت اجمالي مورد اشاره قرار خواهند گرفت.

البته با پيشرفت فن آوري ، دربعضي از تکنولوژي ها توليد نيازي به خشک کن نيست وعمل رطوبت گيري در  اکسترودصورت مي گيرد؛ در اين  اکسترودها الياف ويا پودرسلولزي با رطوبتي در حدود %    وارد شده و بعد از طي مسير مورد نظر جهت رطوبت گيري و رسيدن به رطوبت مورد نياز عمل اختلاط بين پليمر و چوب آغاز مي گردد از مزاياي اين روش نسبت به عمل خشک کردن قبل از ورود به اکسترودر ، کاهش هزينه توليد و عدم نياز به است.فاده از الياف رطوبت گيري شده مي باشد.

يکي ديگر از چالش‌هاي اساسي در فرآيندهاي شکل دهي ،  افزايش ويسکوزيته مذاب پلاستيک در اثر افزودن فيلر و محدوديت دمايي فرآيند مي‌باشد، به دليل جلوگيري از تخريب حرارتي مواد ليگنوسلولزي موجب کاهش مقاومت مذاب وکاهش کيفيت قطعه وشکست سطحي مذاب مي شود کمک فرآيندها ، روان کننده ها وعوامل جفت کننده مهمترين ابزار غلبه بر اين مشکل به شمار مي‌روند در ضمن بايد ذکر کرد که در حين فرآيند ، دما نبايد در هيچ نقطه اي از درجه سانتي گراد تجاوز کند زيرا در دماي بالاتر تخريب حرارتي الياف سلولزي آغاز مي شود .