در Basic Disk، وقتی ما یک هارد دیسک با فرمت MBR یا GPT میسازیم، در واقع پارتیشنهای منظمی که از ویژگیهای MBR یا GPT است.فاده میکنند را میسازیم. در MBR ما میتوانیم از بین Primary یا Extended/Logical partitions انتخاب کنیم و در GPT ما پارتیشنهایی که با است.فاده از Guid منظم شده اند، داریم.

نرم افزارهای پارتیشن بندی به شما این امکان را می‌دهند تا پارتیشن‌هایی را روی هارد دیسک یا سایر دستگاه‌های ذخیره‌سازی خود ایجاد، حذف، گسترش، تقسیم یا ادغام کنید. امروزه تعداد زیادی برنامه کاملاً رایگان برای پارتیشن بندی هارد خام وجود دارد.

در Dynamic Disk چه اتفاقی افتاده؟ ویندوز یک ساختار جدید برای ساخت پارتیشنها تدارک دیده که در آن چیزی مانند یک لایه (Volume)، کل هر پارتیشن را در برمیگیرد و ما میتوانیم این لایه را مانند پارتیشن مدیریت کنیم. فکر کنم فهمیدید که چرا در Dynamic Disk، چرا به جای پارتیشن، مفهومی به نام Volume داریم. در واقع طبق تعریف Volume، ما فقط یک ابزار ذخیره سازی داریم، نه یک هارد دیسک با پارتیشنهای مختلف.

GPT بیشتر از پارتیشن را روی هر هارددیسک پشتیبانی میکند و هر پارتیشن میتواند / زتابایت(هر زتابایت، یک میلیارد ترابایت) است.. این عدد امروزه بسیار بزرگ و دست نیافتنی است. ولی همانطور که حدود پانزده سال پیش یک گیگابایت دست نیافتنی بود، در آینده ممکن است. یک زتابایت هم حجمی عادی باشد. در MBR، فقط ما یک کپی از جداول پارتیشنی داشتیم اما در GPT، هم نسخه اصلی و هم کپی را داریم. GPT از CRC برای جلوگیری از بروز خطا در داده ها است.فاده میکند.

محدودیت دیگری که در MBR وجود دارد این است. که حداکثر میزان حافظه ای که میتوانیم برای هارد دیسک است.فاده کنیم، ترابایت است. و  این مقدار از مقداری که هاردهای مدرن تر ارائه میدهند، بسیار کمتر است.، مخصوصا وقتی میتوانیم دو هارد یا ترابایتی را Raid کنیم.