پساب وارد محفظه اول شده و به مواد جامد اجازه می دهد تا شناور شوند. مواد جامد ته نشین شده به صورت بی هوازی تصفیه و تجزیه میشوند و حجم مواد جامد به طور مداوم کاهش می یابد. قسمت مایع فاضلاب از بالای دیواره تقسیم کننده به داخل محفظه دوم جایی که مواد مدت زمان بیشتری را در آنجا می گذرانند ، سر ریز میشود. مایع اضافی اکنون در وضعیت نسبتاً زلال قرار دارد و سپس از قسمت محفظه دوم به سمت لوله تخلیه سرازیر میشود. بسته به نوع مکان ، آب خروجی این دستگاه که تصفیه اولیه روی آن انجام شده از خروجی آن خارج می شوند. آب خارج شده توسط لوله های زهکشی به عنوان آبیاری مزارع و پارک ها و یا شستشوی اماکن است.فاده می شود و یا مستقیم وارد چاه جذبی میشود.

سیستم مخازن ایمهاف به خودی خود در از بین بردن ترکیبات نیتروژن (ازت) که پتانسیل ایجاد جلبک در آبراهها را دارند که در اثر آن آب حاصل از سیستم گند انبار راه پیدا می کند بی اثر است.. با است.فاده از فناوری کاهش نیتروژن میتوان این مشکل را برطرف کرد یا اینکه اطمینان حاصل شود که محل زهکشی شده بدرستی انتخاب شده تا از ورود مستقیم پساب به داخل مخزن جلوگیری شود.

مثال : می خواهیم ظرفیت سپتیک تانک مورد نیاز برای فاضلاب بهداشتی یک کارخانه تولیدی را محاسبه نماییم. این کارخانه در دو شیفت فعال می باشد که در شیفت اول مجموعا نفر کارگر و پرسنل اداری و در شیفت دوم نفر کارگر مشغول کار هستند.

در مکان های مرطوب مانند شمال کشور که سطح آب زیرزمینی بسیار بالاست و یا امکان حفر چاه به علت سست بودن خاک و از همه مهمتر نفوذ ناپذیری خاک وجود ندارد. این آب ها را نمی توان به حال خود رها کرد و باید از راه های دیگری مثل قرار دادن منهول به عنوان مخزن نگه دارنده در خروجی دستگاه septic است.فاده کرد.

بارندگی بسیار شدید باران ، بارش سریع برف و جاری شدن سیل از رودخانه ها یا دریا می تواند مانع از کارآیی یک منطقه زهکشی شده شود می تواند باعث پس زدن جریان آب به داخل سیستم شود و باعث ایجاد تداخل در عملکرد طبیعی مخزن می شود. بارندگی ها همچنین می تواند منجر به جاری شدن آب زیر زمینی به داخل مخزن شود. با گذشت زمان ، سلولهای میکروارگانیسمی که بیوفیلم یا زیست لایه نامیده میشوند روی لوله های میدان زهکشی گسترده می شوند. ورود زیست لایه می تواند باعث انسداد لوله ها و سوراخ ها شود.