تهرانپارس، نارمک، نیروی هوایی، تهران نو، پیروزی، مجیدیه، حکیمیه، سبلان و رسالت را میتوان مهمترین مناطق شرق تهران دانست. هر چند این محلهها از نظر سبک ساختمانسازی، بافت شهری و ترافیک شباهتهای زیادی با هم دارند اما باید دانست که تفاوتهای آنها نیز سبب تغییر شرایط خرید در این مناطق شده است.. مثلاً
شهریور و مهر را میتوان ماههای رونق خرید و فروش خانه دانست. از سالهای قدیم در شهر تهران شاهد افزایش خرید و فروش در پایان تابستان و آغاز پاییز بودهایم. هر چند در سالهای اخیر میزان خرید و فروش منازل مسکونی در این ایام نسبت به گذشته کاهش یافته است. اما هنوز هم بیشترین تعداد نقل و انتقال مسکن در دو ماه شهریور و ماه مهر ثبت میشود.
تقریباً از از اوایل دهه هفتاد بود که شهرداری تهران برنامه توسعه شهریه این کلانشهر را آغاز کرد و در همین راستا تصمیم گرفت بزرگراه های متعددی را در داخل تهران افتتاح کرده با است.فاده از این روش ترافیک تهران را به حداقل برساند. شرق تهران یکی از اصلی ترین بخش هایی بود که شهرداری تصمیم گرفت بزرگراه های متعددی را برای تسهیل دسترسی ساکنین تاسیس نماید. حالا با هم قصد داریم نگاهی به اصلی ترین بزرگراه های موجود در شرق تهران بیندازیم:
با وجودی که سازههای آبی تاریخی شوشتر که بهصورت سیستم هیدرولیکی واحد کار میکنند، از حدود سال پیش تا کنون پیوسته در حال کار بودهاند، در سالهای اخیر وضعیت هشدار دهنده و تهدیدهای جدی برای این میراث جهانی پیش آمده که در صورت عدم چارهاندیشی به تخریب بخشهای مهم این آثار میراث جهانی منجر میشود. بخشی از این تهدیدها به شرح زیر است.:
با تشکیل پایگاه سازههای آبی و گسترش فعالیتهای پژوهشی پیرامون این سازهها ابتدا پرونده مجموعه آسیابهای شوشتر که سالها در لیست پیشنهادی ثبت جهانی ایران قرار داشت تهیه گردید. اما به پیشنهاد و نظر کارشناسان میراث جهانی یونسکو مبنی بر اینکه محوطه آسیابها تنها بخشی از مجموعه بههم پیوسته سازههای آبی در شوشتر است. تهیه پرونده منظومه آبی تاریخی شوشتر در دستور کار قرار گرفت. این پرونده پس از تکمیل و رقابت موفقیتآمیز در مقایسه با آثار پیشنهادی دیگر، از سوی سازمان میراث فرهنگی کشور به عنوان دهمین اثر ایران به کمیته میراث جهانی یونسکو ارائه شد. سرانجام در نشست سالانه اعضای این کمیته در ژوئن (۵ تیر ۸۸) در شهر سویل اسپانیا، این پرونده با احراز معیارهای ، و ۵ با عنوان سیستم آبی تاریخی شوشتر در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۵ به ثبت رسید.
دیواره شمالی پل بند گرگر در سال ۸۸ در اثر دستکاری غیراصولی فرو ریخت. در نزدیکی این دیواره گمانههای بزرگ و پرتعدادی حفر شده بود که باعث سست شدن و ایجاد ترک و شکاف در دیواره این پل بند تاریخی شده و در پی آن دیواره شمالی این پل بند فروریخت. پس از چند سال این پل بند تاریخی به منظور عبور و مرور خودروها تا حدی ترمیم شد اما هنوز بهطور کامل ترمیم نشده و در مورد علت حفر عجیب این تعداد گمانههای بزرگ در پای این میراث جهانی هیچ توضیحی ارائه نشدهاست.
قلعه سلاسل دژی بسیار بزرگ و دارای حیاطهای مفصل و متعدد، سربازخانهها، طویلهها، حمامها، شبستانها، برجها، باغچهها، قورخانه، نقاره خانه، حرم خانه، آشپزخانه، قاپیهای متعدد، حوضهای بزرگ، حصار و خندق بودهاست. این قلعه مرکز کنترل نهر داریون و همچنین محل است.قرار والی خوزستان بودهاست. باوجود تخریب قسمت عمده این قلعه، بخشهای باقیمانده چشمگیر و بسیار دیدنی هستند.
با تشکیل پایگاه سازههای آبی و گسترش فعالیتهای پژوهشی پیرامون این سازهها ابتدا پرونده مجموعه آسیابهای شوشتر که سالها در لیست پیشنهادی ثبت جهانی ایران قرار داشت تهیه گردید. اما به پیشنهاد و نظر کارشناسان میراث جهانی یونسکو مبنی بر اینکه محوطه آسیابها تنها بخشی از مجموعه بههم پیوسته سازههای آبی در شوشتر است. تهیه پرونده منظومه آبی تاریخی شوشتر در دستور کار قرار گرفت. این پرونده پس از تکمیل و رقابت موفقیتآمیز در مقایسه با آثار پیشنهادی دیگر، از سوی سازمان میراث فرهنگی کشور به عنوان دهمین اثر ایران به کمیته میراث جهانی یونسکو ارائه شد. سرانجام در نشست سالانه اعضای این کمیته در ژوئن (۵ تیر ۸۸) در شهر سویل اسپانیا، این پرونده با احراز معیارهای ، و ۵ با عنوان سیستم آبی تاریخی شوشتر در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۵ به ثبت رسید.