با گسترش ساختمانها و سازههای بتنی یکی از مشکلاتی که برای شهرهای بزرگ پیش آمد عدم امکان نفوذ آب به منابع زیرزمینی و شکلگیری سیلاب در خیابانها بود. این مسئله به دلیل ساختار نفوذناپذیر بتن پیش آمده است. و شهرهای بزرگ را با بحرانهای جدی روبهرو کرده است.. یکی از راهحلهای کاربردی و مهم برای این مسئله است.فاده از بین متخلخل است.. این ماده که به نامهای بتن اسفنجی یا نفوذپذیر هم شناخته میشود میتواند آب را از خود عبور دهد و البته مقاومت فشاری ساختمان را نیز افزایش میدهد. در این مقاله از
قابلیت است.فاده از بتن هبلکس در دیوارها، کفپوش و بام ساختمانها وجود دارد. وزن و چگالی پایین آن، کار با آن را آسان میکند و برش و شکل دادن به آن نیز به سادگی صورت میگیرد. از این نظر و از لحاظ طراحی، انعطافپذیری زیادی را در اختیار مهندسان قرار میدهد. بتن هبلکس دوام بالایی دارد و مقاومت آن در برابر آب، پوسیدگی، قارچ، کپک و حشرات بسیار بالاست. بتنهای اسفنجی در برابر حریق مقاومت فوقالعادهای دارند. بتن هبلکس در آزمایشها ضد حریق نمره کامل دریافت کرده و در برابر آتش میتواند تا هشت ساعت مقاومت خود را حفظ کند. هم چنین تخلخل و سبک وزنی این نوع بتن که پایین بودن چگالی آن را به دنبال دارد، باعث میشود تا عملکرد بسیار خوبی در زمینه عایق کردن آلودگیهای صوتی داشته باشد. در کنار عایق صوت، بتن هبلکس عایق حرارتی نیز هست. بنابراین میتوان گفت که است.فاده از این نوع بتن در دیوارها و یا سقف ساختمانها، میتواند چندین هدف مختلف را با هم برآورده کند.
بتن متخلخل مخلوطی از بتن شامل سیمان ، آب ، سنگدانه درشت یکنواخت درجه بندی شده ، و سایر افزودنی ها می باشد. مقدار کم و هیچ ماسه ای در مخلوط به کار نمی رود ، که ایجاد حفره در ساختار پرمنفذ کند ، که به آب و هوا اجازه می دهد تا از طریق بتن انتقال پیدا کند.
بتن متخلخل یا اسفنجی مادهای با اسلامپ صفر است. که از سیمان پرتلند، سنگدانههای درشت، آب و مواد افزودنی فاقد ریزدانه تولید میشود. اندازه حفرههای موجود در ساختار این ماده به ابعاد سنگدانههای موجود و نسبت ترکیب آب و مواد معدنی بستگی دارد؛ اما در حالت کلی از تا میلیمتر متفاوت است.. مشخصه اصلی بتنهای نفوذپذیر امکان نفوذ آب به داخل ساختار آنها است. و این موضوع اصلا بر روی مقاومت و کیفیت ماده تاثیر نمیگذارد. در واقع دانهبندی و سنگدانههای موجود در ساختار این ماده میتواند بر روی مقاومت فشاری
بعد از جایگذاری ، سطح بتن متخلخل حالت بافت پیدا می کند ، که افزایش اصطکاک بین روسازی و لاستیک را به همراه دارد ، و باعث افزایش ایمنی جاده ها به طور کلی می شود. مقاومت فشاری ، کششی و خمشی بتن متخلخل با توجه به نسبت تخلخل بالا و عدم وجود مصالح ریزدانه ، کمتر از بتن معمولی می باشد (پوتمن و همکاران، ).