در روش اسکلت فلزی پیچ و مهرهای هم که سرعت اجرا نسبت به نوع جوشی بسیار بالاتر است.. برای ساخت برجها و مجتمعهای بلند بهترین راه است.فاده از اسکلت فولادی است. که طبقات با هم ساخته میشود. اما در روش اسکلت بتنی، طبقات را با فاصله و پشت سر هم میسازند. یعنی باید طبق زیر تکمیل شود تا بتوان ستونهای طبقه بعدی را ساخت.
آرماتورهای تا قطر میلی متر را میتوان با دست خم نمود ولی آرماتورهای بزرگتر از میلمتر بهتر است. با دستگاه مکانیکی مجهز به فلکه خم شود قطر فلکه خم، متناسب با قطر آرماتور بوده و باید به وسیله مهندس محاسب و مهندسی کارگاه تعیین گردد.
درمورد سقف ساختمانهای بتنی آنچه که درایران معمول است. اغلب تیرچه بلوک میباشد. گاهی نیز از دال بتنی پیش ساخته و یا بتن شده در محل است.فاده مینمایند درمورد دال بتنی پیش ساخته احتیاج به قالب بندی نیست زیرا کارخانه سازنده با توجه به دهانه و بارهای مرده و زنده دالهای مورد لزوم را به عرض حدود یک متر ریخته و با چرنقیل در محل روی تیرهای اصلی که قبلاً ریخته شده و کاملا سخت گردیده است. قرارمیدهد ولی درمورد سقفهای بتنی ریخته شده درمحل و سقفهای تیرچه بلوک برای هرکدام احتیاج به قالب بندی مخصوصی میباشد برای سقفهای بتنی که احتیاج به قالب بندی مفصلتر و محکمتر دارد معمولا ازبه هم میخ کردن تختهها و تشکیل صفحهای به ابعاد مورد نیاز است.فاده میکنند که این تختهها را روی داربستهای چوبی قرارداده آنگاه شبکههای فلزی (آرماتوربندی) را روی آن قرار میدهند وبتنریزی مینمایند.
یکی از تفاوتهای بین اسکلت فلزی با بتنی در میزان مقاومت آنها قابل بررسی است.. هر دو اسکلت در برابر زلزله و یا ارتعاشات زمین مثل قرار گرفتن ساختمان در نزدیکی فرودگاه یا راه آهن، مقاومت یکسانی دارند. سازههای فلزی و بتنی هر دو توسط مهندسان و عوامل اجرایی تایید میشوند. به طوری که از زمان ساخت پروژه، یک ناظر تمامی مراحل را به دقت بررسی میکند. در صورت بروز ایراد مثل متصل نشدن ستونها به تیرهای اصلی، ناظر وارد عمل میشود.
معمولاً درتیرها ودالها بتن را با دستگاه ویبراتور، متراکم می نمایند ویبراتور دستگاهی است. که به شیلنگ بلندی ختم شده واین شیلنگ بوسیله موتور برقی ویا بنزینی مرتعش میشود که با قراردادن این شیلنگ در داخل بتن آن را مرتعش نموده و باعث هدایت آن به تمام گوشه های قالب میشوند با توجه به اینکه ویبره کردن بتن مخصوصاً در دالها و تیرهای اصلی لازم میباشد ولی باید متوجه بود که ویبره کردن بتن بیش از اندازه باعث میشود که دانههای ریزتر و دوغاب سیمان بالا آمده ودانههای درشتتر به ته قالب هدایت بشود که این خود باعث مجزا شدن اجزاء بتن گردیده و موجب ضعف قطعه ریخته شده خواهد شد. بهتر است. که درضمن ویبره کردن بتن بوسیله ضربه زدن به بدنه قالب و یا کوبیدن خود بتن آنرا بخوبی متراکم نموده و نقاط تجمع هوا و فضاهای خالی را به خوبی پر نماییم.