منطقه بومهن منطقه‌ای قدیمی است. و وجود آثار تاریخی در توابع آن، اثبات‌کننده این مسأله است.. در سمت جنوب این شهر دهستانی به نام گلخندان وجود دارد و واقع شدن قلعه‌ای تاریخی در این روستا (که ماجراهای مهمی را هم از سرگذرانده)، اهمیت بسزایی به آن‌جا بخشیده است.. از اهمیت این دژ همین بس که طبق اسناد تاریخی، در قرن نهم هجری قمری یکی از حاکمان محلی به نام ملک کاووس پس از شورش در برابر حکومت مرکزی به این‌جا پناه آورد.

بومهن یکی از شهرهای شرقی است.ان تهران و همچنین یکی از شهرهای شهرستان پردیس است. که در فاصله کیلومتری (از میدان امام پردیس) شرق آن قرار گرفته است.. فاصله بومهن از تهران (چهار راه تهرانپارس) کیلومتر و با شهر رودهن کیلومتر است.. البته فواصل گفته شده از مرکز شهرها محاسبه شده و با توجه به توسعه شهری میتوان گفت شهر بومهن از سمت غرب به پردیس و از شرق به رودهن مماس است..

طبق سرشماری سال ، ۵٬۵ نفر جمعیت در بومهن زندگی می‌کنند. در بین جمعیت بومهن، علاوه‌بر قوم فارس، اقوام خراسانی، لر، کرد، مازنی و ترک نیز وجود دارند. این مسأله سبب شده تا در صورت ورود به شهر بومهن، احساس خوشایندی تجربه کنید و بتوانید با فرهنگ‌های مختلف نیز مواجه شوید.

منیزیم ، عنصر شیمیایی است. که در جدول تناوبی دارای نشان Mg و عدد اتمی می باشد. منیزیم ، هشتمین عنصر فراوان است. و تقریبا % پوسته زمین را تشکیل می دهد و سومین عنصر فراوان محلول در آب دریا به حساب می آید. کاربرد اصلی این فلز قلیایی خاکی ، به عنوان عامل آلیاژ ساز برای ساخت آلیاژ آلومینیوم –منیزیم می باشد. منیزیم فلزی سبک ، سفید رنگ و نسبتا محکم می باشد ( یک سوم از آلومینیوم سبکتر ) که در معرض هوا به آرامی کدر می گردد. پودر این فلز هنگامیکه در معرض هوا قرار گیرد ، گرم شده ، با شعله های سفید رنگی می سوزد. اگرچه به شکل نوارهای باریک به آسانی محترق می شود ، سوختن مقادیر زیاد آن دشوار است..

ترکیبات منیزیم ، به خصوص اکسید منیزیم ، بیشتر به عنوان مواد دیر گداز در کوره های تولید آهن و فولاد ، فلزات غیر آهن ، شیشه و سیمان ، مورد است.فاده قرار می گیرد. اکسید منیزیم و سایر ترکیبات هم در صنایع عمرانی ، شیمیایی و کشاورزی بکار می روند. عمده کاربرد منیزیم به صورت یک افزودنی آلیاژ ساز به آلومینیوم است. که از این آلیاژ ، بیشتر در قوطی های مواد آشامیدنی است.فاده می گردد.