زبان مردم بومی شهرستان شهریار ترکی محلی بوده ، ولی زبان محاوره و گفتگوی عامه مردم فارسی می باشد که بیشتر مردم ساکن با آن تکلم می نمایند ، علاوه برزبان فارسی ، گویشهای آذری، گیلکی، کردی و لری به لحاظ مهاجرپذیری به ترتیب اهمیت در شهرستان رایج هستند .

هنر نیز جایگاه پررنگی در زندگی شهریار داشت. او علاوه بر شاعری، در موسیقی و خطاطی نیز ماهر بود و یکی از نوازنده‌های بنام سه‌تار در تبریز به شمار می‌آمد، طوری که گفته می‌شود آن‌قدر خوب سه‌تار می‌نواخت که اشک است.ادش ابوالحسن صبا را نیز جاری می‌کرد. 

رابطه‌ی عاشقانه شهریار و ثریا به‌‌تلخی به پایان رسید و بهجت تبریزی که عشقی نافرجام را تجربه کرده بود تهران را ترک کرد و در نیشابور مشغول به کار شد. اواخر سال شهریار به دلیل ابتلا به بیماری مجبور شد به تهران بازگردد که این بازگشت با بستری شدن وی در بیمارستان همراه بود.