در طول سال‌های ۵ تا ۸۵ ده شهر به شهرهای است.ان تهران اضافه شده‌اند که بزرگ‌ترین آنها شهرهای اندیشه، صالحیه، باغستان و نصیرشهر با ۵ هزار، ۵ هزار، ۵ هزار، هزار نفر و کوچک‌ترین آنها شهر ارجمند با ٬ نفر بوده‌است.
در دوره رضا شاه دو مسئله مهم را در مدیریت شهری مطرح کرد یکی نقشه خیابان‌ها و دیگری تصویب قانون بلدیه در سال . بر اساس قانون جدید بلدیه تشکیلات شهرداری عبارت بودند از اداره صحه و معاونت عمومی، اداره محاسبات عایدات، اداره امور خیریه، اداره ساختمان و روشنایی میدان‌ها، اداره سجل احوال، احصائیه نشریات، اداره کابینه پرسنل، تنظیمات ملزومات اجرائیات و رسوم. مهم‌ترین نکته این روش‌نامه بند مربوط به انتخاب شهردار بود. قانون جدید بلدیه خودمختاری نسبی شهرداری‌ها را زائل و آنها را به عنوان عمان محلی دولت مرکزی تبدیل کرد. در این بند اختیار انتخاب شهردار به نخست‌وزیر واگذار شد.
مطالعات نخستین طرح جامع تهران در سال ۵ آغاز شد و در به تصویب رسید. در این برهه، تهران حدود ۸ کیلومتر مربع وسعت داشت و جمعیت آن به ٫ میلیون نفر می‌رسید. این طرح، گسترش شهر تهران را به دلیل وجود ارتفاعات در شمال و شرق و نامناسب بودن زمین‌های جنوبی، در منطقهٔ غرب تعیین کرد و سطح شهر را به ده منطقه با مراکز مجهز تقسیم و شبکه‌ای از آزادراه‌ها و بزرگراه‌ها را نیز پیشنهاد کرد.