شهریار، با نام کامل سید محمدحسین بهجت تبریزی، که با منظومه‌ی «حیدر بابایه سلام» و اشعاری چون «حالا چرا» و مناجات «علی ای همای رحمت» شناخته می‌شود، آن‌قدر در ادبیات ایران تأثیرگذار بوده که سالروز درگذشت وی در تقویم رسمی کشور به نام «روز شعر و ادب پارسی» نام‌گذاری شده است..

شهریار بعدا به تهران آمد و در دارالفـنون تهـران خوانده و تا کـلاس آخر مـدرسه ی طب تحـصیل کردو در چـند مریض خانه هـم مدارج اکسترنی و انترنی را گـذراند ولی د رسال آخر به عـلل عـشقی و ناراحـتی خیال و پـیش آمدهای دیگر از ادامه تحـصیل محروم شد و با وجود مجاهـدتهـایی که بعـداً توسط دوستانش به منظور تعـقـیب و تکـمیل این یک سال تحصیل شد، شهـریار رغـبتی نشان نداد و ناچار شد که وارد خـدمت دولتی بـشود؛ چـنـد سالی در اداره ثـبت اسناد نیشابور و مشهـد خـدمت کرد و در سال ۵ به بانک کـشاورزی تهـران داخل شد .

سید محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار، شاعر پارسی‌گوی آذری‌زبان، در سال ۸۵ هجری شمسی در بازارچه میرزا نصراله تبریزی واقع در چای کنار چشم به جهان گشود. در سال ۸هجری قمری که تبریز آبستن حوادث خونین وقایع مشروطیت بود پدرش او را به روستای قیش قورشان و خشکناب منتقل نمود. دورهٔ کودکی است.اد در خاستگاه پدری و در آغوش طبیعت و روستا سپری شد که منظومه حیدربابا مولود آن خاطرات است.. او تحصیلات خود را در مدرسهٔ متحده و فیوضات و متوسطهٔ تبریز و دارالفنون تهران گذراند و وارد دانشکدهٔ طب شد. سرگذشت عشق آتشین و ناکام او که به ترک تحصیل وی از رشتهٔ پزشکی در سال آخر منجر شد، مسیر زندگی او را عوض کرد و تحولات درونی او را به اوج معنوی ویژه‌ای کشانید و به اشعارش شور و حالی دیگر بخشید. وی سرانجام پس از هشتاد و سه سال زندگی شاعرانهٔ پربار در شهریور ماه هجری شمسی درگذشت و بنا به وصیت خود در مقبرة الشعرای تبریز به خاک سپرده شد.

هنگامی که یک قطعه کار فقط در انتهای پیشانی به دوک نخ ثابت شده است. ، گفته می شود کار "کار صورت" است.. هنگامی که یک قطعه کار به این روش پشتیبانی می شود ، ممکن است. نیروی کمتری از طریق ابزار ، با زاویه درست به محور چرخش ، بر روی قطعه کار اعمال شود ، تا مبادا قطعه کار آزاد شود. بنابراین ، اکثر کارها باید بصورت محوری ، به سمت پیشانی یا در زاویه های درست انجام شود ، اما به آرامی.

برای تعیین مقدار بار یعنی پیشروی رنده هنگام تراش از جعبه دنده‌ای که در زیر جعبه دنده محور اصلی قرار گرفته‌است که شامل جفت چرخ دنده‌هایی با نسبت‌های معینی می‌باشد است.فاده می‌گردد مقدار پیشروی (بار) ٫ تا ٫ اینچ (٫۵ تا ٫ میلی‌متر) در نظر گرفته شده مقدار بار لازم به وسیلهٔ دسته روی پوسته با جابجایی آن مشخص می‌شود.

اختلاف این نوع ماشین‌ها با سایرین در این است. که ماشین‌های ابزارسازی دارای دقت بیشتری نسبت به سایر ماشین‌ها داشته و نیز بعضی از آن‌ها با دستگاه‌های مخصوص جهت تراشیدن کارهای دقیقتر مجهز می‌باشند. وظیفه اصلی این ماشین‌ها تهیه ابزار و شابلن برای کارخانجات تولیدی و ماشین‌های تراش تولیدی است.؛ و چون از آن‌ها برای کارهای کوچک و بزرگ است.فاده می‌شود معمولاً آن‌ها را به دو صورت رومیزی و پایه دار در دسترس قرار می‌دهند. از نوع رومیزی آن برای تراش قطعات کوچک و کوتاه که دارای قطر کم هستند است.فاده می‌شود. ماشین تراش پایه دار به صورت یک ماشین تراش دقیق و نسبتاً بزرگ که دارای سرعت‌های مختلف است. ساخته شده‌اند به‌علاوه با دستگاه ترمز دقیق برای قطع و کنترل کردن سرعت مجهز می‌باشد. این ماشین به وسائل دیگری جهت تهیهٔ سایر ابزارها مجهز است..

در این شیوه قطعه کار به صورت افقی نگهداری می‌شود و ابزار برشی به منظور ایجاد یک سوراخ داخلی به کار گرفته می‌شود. این دستگاه‌ها برای برش دادن قطعه کارهای بزرگ غیر است.وانه‌ای مناسب هستند و معمولاً در پروژه‌های سبک انتخاب بهتری هستند. در این شیوه قطعه کار به صورت ثابت نگه داری می‌شود و همه حرکت بر عهده محورها و ابزار برشی دستگاه است.. بنابراین دستگاه ممکن است. به صورت برش‌های دایره‌ای یا برش‌های مربعی فضای داخلی نمونه کار را خالی کند و قطعه کار در تمام طول کار ثابت بماند.

محور یکی از قطعات دستگاه برش است. که بین اسپیندل و ابزار برشی قرار می‌گیرد. تعداد محورها متغیر است. و هرچه تعداد محور بیشتر باشد، امکان برش‌های پیچیده‌تر مانند برش‌های سه بعدی برای دستگاه فراهم است.. در حال حاضر دستگاههای دو محوره، سه محوره، چهار محوره و پنج محوره محبوبیت بالایی دارند.