مشکلات دیگری که کوه دماوند و محدودهٔ پیرامون آن را تهدید می‌کنند عبارت‌اند از: ساخت‌وساز بی‌ضابطه، تصرف منابع طبیعی برای است.فادهٔ غیرقانونی و شخصی، افزایش جمعیت انسانی و خودروها، حضور بیش از اندازهٔ گردشگران بدون آن‌که آموزش‌های لازم در رابطه با طبیعت‌گردی و حفظ محیط زیست به آن‌ها داده شده باشد، نوشتن یادگاری در طول مسیر (به‌ویژه بر فراز قلهٔ دماوند)، نصب تابلوهای یادبود و پرچم‌های گروه‌ها و یادگاری‌های کشته‌شدگان، کمبود اقامتگاه و تبلیغات نامناسب.

تاحالا به دماوند رفته‌اید؟ تجربه صعود به آن را دارید؟ زیبایی‌های این منطقه را دیده‌اید؟ آبشارها، رودخانه‌ها، دشت‌ها&#; کدام جاذبه دماوند را دوست داشته‌اید؟ چه فصلی را برای رفتن به آن پیشنهاد می‌کنید؟ تمامی نظرات خود را برای ما در بخش نظرات بنویسید.

پوشش گیاهی این منطقه غنی است.؛ به‌گونه‌ای که از بسیاری گیاهان دارویی‌ این منطقه در کتاب‌های معتبر گیاه شناسی یاد شده است.. در ارتفاعات مختلف کوه دماوند، گیاهان فراوان و گوناگونی می‌روید که برخی از آن‌ها فقط در یک ارتفاع خاصی دیده می‌شود. گیاهان این منطقه که به اسم دماوند نام‌گذاری شده‌اند، عبارت‌اند از: کلاه میرحسن دماوندی، کزل دماوندی، بومادران دماوندی، پیرگیاه دماوندی، ریش قوش دماوندی، فراموشم مکن دماوندی، زنگوله‌ای دماوندی، کتانی دماوندی و ماشک دماوندی.

بنابراین لازم است. تا به دو روش دستی و یا مکانیکی حباب های داخلی خارج شوند و چگالی ماده به حداکثر برسد. همانطور که پیش تر نیز ذکر شد ویبره دهی بتن سبب می شود تا ضمن از بین رفتن محفظه های آزاد، سنگدانه های بتن به یکدیگر نزدیک شده و در نهایت ماده ای یکدست و یکپارچه حاصل شود. چنانچه عملیات متراکم سازی به روش صحیح اجرا نشود، منافذ جامانده با ایجاد محفظه های خالی، سازه را در معرض خطر جذب رطوبت و کاهش مقاومت قرار خواهند داد.

ویبره دهی بتن به روش بیل زنی نیز از دیگر راه های متداول جهت خروج حباب های داخلی آن است.. در این روش بخش پایینی بیل در طی حرکات رفت و برگشتی سنگدانه های بتن را جابه جا می کند و مانع از محبوس شدن هوا در داخل ماده می شود.در اغلب پروژه های کوچک ساختمان سازی در ابعاد کم است.فاده از روش بیل زنی رایج است..

«تراکم کوبشی» (Kneading Compaction)، روشی است. که با بهره‌گیری از مفهوم کاهش سطح تماس برای افزایش فشار، توده خاک را تا اعماق بیشتر نسبت به روش تراکم است.اتیکی متراکم می‌کند. غلتک‌های پاچه بزی، کفشک‌دار و پنوماتیک از متداول‌ترین ماشین آلات تراکم خاک با مکانیزم کوبشی هستند.

یکی از نکات ضروری برای دستیابی به چگالی مورد نظر، کنترل میزان رطوبت خاک در حین تراکم است.. در صورت وجود روبت بهینه یا نزدیک به بهینه در خاک می‌توان با صرف کمترین انرژی، بیشترین چگالی ممکن را به دست آورد. اگر رطوبت خاک از میزان بهینه پایین‌تر باشد، باید مقدار مشخصی آب را بر روی لایه خاک ریخت و آن را توسط گریدر با خاک مخلوط کرد. در صورت اضافی بودن میزان رطوبت، بهتر است. با هوارسانی به خاک، رطوبت آن را به میزان بهینه رساند.

فشار سطحی و وزن بخش متراکم کننده ماشین الات، از دیگر پارامتری موثر بر میزان و نحوه تراکم خاک هستند. در غلتک‌های پنوماتیک، فشار لاستیک نیز بر روی فشار سطحی اثیر می‌گذارد. هر چه فشار سطحی بیشتر باشد، چگالی خشک افزایش یافته و میزان رطوبت بهینه کاهش می‌یابد.