طی پژوهشی که به سفارش شورای فرهنگ عمومی در سال ۸ انجام شد و براساس یک بررسی میدانی و یک جامعه آماری از میان ساکنان ۸۸ شهر و حدود روستای سراسر کشور، درصد اقوامی که در این نظر سنجی نمونهگیری شد در این است.ان به قرار زیر بود:
جمعیت خالص افزودهشده به تهران در دهههای گذشته، بیش از پنج میلیون نفر است.، که پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و زیستمحیطی گستردهای داشتهاست. براساس شش دوره سرشماری انجام شده، جمعیت تهران از سالهای ۵ تا ۸۵ حدود پنج برابر شدهاست و این رشد در شهرهای اطراف، بیشتر از شهر تهران بودهاست؛ در کل، رشد شهر تهران طی دهههای اخیر در حال کاهش بوده و بیشتر بر جمعیت پیرامون آن افزوده شدهاست.
جریانهای هوایی، اثرگذاری زیادی در آبوهوای تهران دارند. وزش باد غالب از سمت غرب سبب میشود که غرب شهر همواره در معرض هوای تازه قرار گیرد؛ با وجود اینکه این باد دود و آلودگی نواحی صنعتی غرب را به همراه میآورد، وزش شدید آن میتواند هوای آلوده را از شهر تهران بیرون ببرد.
مقادیر کم منگنز با تشکیل سولفید و از طریق ذوب زیاد و جلوگیری از تشکیل سولفید آهن مایع در مرز دانه ها، کارایی فولاد را در دمای بالا بهبود می بخشد. اگر محتوای منگنز به درصد برسد، ذوب شدن فولاد به یک ویژگی غالب تبدیل می شود. این تردی در غلظت های بالاتر منگنز، کاهش می یابد و در ۸٪ به سطح قابل قبولی می رسد.
همچنین منگنز در خوراک دام و افزودنی های کودهای گیاهی در کشاورزی، در باتریهای خشک و شیمیایی، پرمنگنات، صنایع کبریت سازی، سرامیک، شیشه و آجر، الکترود جوشکاری، فروسیلیکومنگنز، تولید فریتها، تصفیه آب، هیدرومتالوژی، افزودنی های سوخت و کاربرد دارد.
از نظر تاریخی، منگنز به دلیل وجود پیرولوزیت و سایر مواد معدنی سیاه از منطقه مگنزیا در یونان نامگذاری شده است.، که همچنین نام خود را به منیزیم و مگنتیت سنگ آهن داده است.. در اواسط قرن هجدهم، کارل ویلهلم شیل شیمیدان آلمانی سوئدی از پیرولوزیت برای تولید کلر است.فاده کرده است..
قرار گرفتن در معرض هوای آلوده به ذرات دی اکسید منگنز میتواند منجر به مسمومیت با منگنز شود. منگنز دی اکسید به عنوان یک نوروکسین تجمعی طبقه بندی میشود. در صورت بلع، منگنز دی اکسید خطرناک و سمی است.. در صورت است.نشاق، منگنز دی اکسید سمی است. و باعث آسیب رساندن به اندامها از طریق تماس طولانی مدت یا مکرر میشود. منگنز دی اکسید ممکن است. بر روی ریه ها و سیستم عصبی مرکزی تاثیر بگذارد که این امر میتواند به افزایش حساسیت برونشیت، پولمونیت و اختلالات عصبی و روانی منجر شود.
اکسید منگنز (IV) در نوعی باتری سلول خشک، به عنوان گیرنده الکترون از روی، است.فاده شده است. و ماده سیاه در سلول های چراغ قوه از نوع کربن روی است.. دی اکسید منگنز در هنگام تخلیه به اکسید منگنز-هیدروکسید (MnO(OH کاهش می یابد و از تشکیل هیدروژن در آند باتری جلوگیری می کند: