برخی دیگر از گونههای گیاهای دماوند عبارتاند از: کاج آلپ، اسپرس کوهی نیمه کروی، گون، یاسمن صخرهای، ازمکی کوهسری، پیربهار دنایی، شبدر شاه بلوطی، ترشک کوهسری، دغدغک البرزی، پلاخور بوتهای، گالش انگور، تیره گل، نسترن وحشی، قفقازی، رز گردآلود، گز، علف بره، چمن آراراتی، چمن گندمی آسیای مرکزی، جاروی علفی بامی، علف قرمز، جو چمنزار، ملیکای بی زبانک، علف صورتی، چاودار هراتی، شبه یولاف شکننده، ریش سنبل، خشخاش طناز، شکرتیغال و شکرتیغال مشهدی، چون جاشیر، سریش و در جاهای مرطوب زبان طلا، پیرسنبل، قدومه پرشاخه، جعفری فرنگی معطر، بادرنجبویه دنایی، خاکشیر تلخ کوتوله، گل بی مرگ طلایی، پنجه برگ نقره گون، آزاد بری، پنجه برگ همدانی، دنایی، سنبله ارغوانی و مینای پرکپه برگ نقرهای.
اولین کسی که ادعای صعود به دماوند را کرده، ابودلف خزرجی است. که در سفرنامه خود به صعودش اشاره کرده و شرحی از قله دماوند داده است.. پس از وی قزوینی، مسعودی، ابن فقیه و نیز ناصر خسرو اشاراتی به موقعیت صعود دماوند داشتهاند. در زمانهای قدیم عدهای خود را به قلهٔ دماوند رسانیده بودند. ناصر خسرو در سفرنامه اش نوشته است.:
جانوران گیاهخوار مانند کل، میش، آهو، گراز، خرگوش هم در دماوند یافت میشود. بهجز حیوانات گراز و خرگوش که در دشتهای کوهپایهای کوه دماوند زندگی میکنند، دیگر جانوران فصلهای گرم را در ارتفاعات سپری کرده و با سرد شدن هوا به مرور ارتفاع کم میکنند. این جانوران تا ۵ متری هم بالا میروند.
( ASTM C) .
مخلوط بتن با مقاومت بسیار زیاد ، در کارگاه های مختلف ایالت متحده آمریکا و کانادا ساخته شده و تحت آزمایش قرار گرفته است.. به علت است.فاده از پوزولان های بسیار فعال نظیر دوده سیلیسی ، مقدار زیاد سیمان و نسبت آب به سیمان بسیار کم (که با است.فاده از مقادیر زیاد فوق
. .
.
F