تاحالا به دماوند رفته‌اید؟ تجربه صعود به آن را دارید؟ زیبایی‌های این منطقه را دیده‌اید؟ آبشارها، رودخانه‌ها، دشت‌ها&#; کدام جاذبه دماوند را دوست داشته‌اید؟ چه فصلی را برای رفتن به آن پیشنهاد می‌کنید؟ تمامی نظرات خود را برای ما در بخش نظرات بنویسید.

جانوران گیاه‌خوار مانند کل، میش، آهو، گراز، خرگوش هم در دماوند یافت می‌شود. به‌جز حیوانات گراز و خرگوش که در دشت‌های کوهپایه‌ای کوه دماوند زندگی می‌کنند، دیگر جانوران فصل‌های گرم را در ارتفاعات سپری کرده و با سرد شدن هوا به مرور ارتفاع کم می‌کنند. این جانوران تا ۵ متری هم بالا می‌روند.

تقریبا پنج نوع مار، انواع عقرب، بزمجه، انواع خانواده موش‌ها و گورکن در این منطقه دیده می‌شود. بیشتر گزنده‌های این محدوده سم مهلکی ندارند؛ حتی نیش خطرناک‌ترین خزنده‌ها نیز تا چند ساعت پس از گزش قابل درمان است.. در کوه دماوند، گزندگان در ارتفاعات بالاتر از متر بسیار کم به چشم می‌خورند.

مجموعه‌های اطلاعاتی گوناگونی در - ACT موجودند. جداول متفاوت بیانگر محدوده های گوناگون از تجربیات عملی اند که نه تنها متناقض نیستند، بلکه با یکدیگر مکمل میباشند. ضمناً باید به این نکته توجه داشت که در این جداول، مقادیر ناخالصی دانه ها متفاوت است.. این موضوع، بر روی چگالی نسبی اثر گذاشته و در نتیجه چگالی بتن‌های تولید شده با این دانه ها نیز تحت تاثیر قرار می‌گیرند. گلوله ها و تکه های فولادی در مواردی بکار می روند که بتنی با چگالی بیشتر از ۸ کیلوگرم بر متر مکعب مورد نیاز باشد.

مواد افزودنی حاوی برن Boron مانند کلمنیت و مواد تکلیس شده، برن‌دار برای بهبود خواص حفاظت نوترونی بتن بکار می‌روند. این مواد ممکن است. روی گیرش و مقاومت اولیه بتن تاثیر معکوسی داشته باشند. بنابراین مخلوطهای آزمایشی باید با این مواد افزودنی تحت شرایط کارگاهی ساخته شوند تا مناسب بودن آنها تعیین شود. مواد افزودنی مانند آهک هیدراته شده در فشار را میتوان با ماسه های درشت دانه به منظور به حداقل رسانیدن هر گونه اثر کند گیری بکار برد.

طبق گزارش‌ها، مقاومتی بالغ بر ۸۵ نیوتن بر میلی متر مربع با است.فاده از بتن‌های سنگین قابل حصول است.. البته بنا به تجربه و آزمایش، با کاربرد مواد روان ساز و فوق روان ساز که امکان کاهش نسبت آب به سیمان را فراهم می‌آورند. همچنین است.فاده از دوده سیلیسی متراکم، کسب مقاومت‌های بیشتری نسبت به حالت‌های معمول را امکان پذیر می‌سازد. در نتیجه، در ساخت مخلوطهای آزمایشگاهی در درجه اول به میزان کارایی مخلوط و تراکم آن اهمیت داده می‌شود.

منظور از بتن سنگین، بتنی با جرم مخصوص بیش از کیلوگرم بر متر مکعب می‌باشد. این نوع بتن بر اساس نوع و اندازه سنگدانه مصرفی و شیوه تراکم و بتن ریزی میتواند جرم مخصوصی تا کیلوگرم بر متر مکعب داشته باشد. بتن سنگین هزینه ساخت بیشتری نسبت به

این روش را میتوان برای بتن ریزی در نواحی محبوس و اطراف عناصر اجرا شده بکار برد. از این روش به منظور به حداقل رساندن جدایی دانه‌های درشت، بویژه فولاد و  تولید بتنی با دانسیته و ترکیب یکنواخت است.فاده می‌شود. دانه های درشت یا ترکیبی از چندین نوع دانه، از پیش در قالبها چیده می شوند. سپس دوغاب تهیه شده از سیمان، ماسه و آب از درون لوله ها با فشار جریان میابد. تا حفره های میان دانه ها پر شود.