مطالعات نخستین طرح جامع تهران در سال ۵ آغاز شد و در به تصویب رسید. در این برهه، تهران حدود ۸ کیلومتر مربع وسعت داشت و جمعیت آن به ٫ میلیون نفر می‌رسید. این طرح، گسترش شهر تهران را به دلیل وجود ارتفاعات در شمال و شرق و نامناسب بودن زمین‌های جنوبی، در منطقهٔ غرب تعیین کرد و سطح شهر را به ده منطقه با مراکز مجهز تقسیم و شبکه‌ای از آزادراه‌ها و بزرگراه‌ها را نیز پیشنهاد کرد.

جریان‌های هوایی، اثرگذاری زیادی در آب‌وهوای تهران دارند. وزش باد غالب از سمت غرب سبب می‌شود که غرب شهر همواره در معرض هوای تازه قرار گیرد؛ با وجود اینکه این باد دود و آلودگی نواحی صنعتی غرب را به همراه می‌آورد، وزش شدید آن می‌تواند هوای آلوده را از شهر تهران بیرون ببرد.

جمعیت خالص افزوده‌شده به تهران در دهه‌های گذشته، بیش از پنج میلیون نفر است.، که پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی گسترده‌ای داشته‌است. براساس شش دوره سرشماری انجام شده، جمعیت تهران از سال‌های ۵ تا ۸۵ حدود پنج برابر شده‌است و این رشد در شهرهای اطراف، بیشتر از شهر تهران بوده‌است؛ در کل، رشد شهر تهران طی دهه‌های اخیر در حال کاهش بوده و بیشتر بر جمعیت پیرامون آن افزوده شده‌است.

بسیاری از ما در بافت شهری و در مقیاس کوچک تر در ساختمان ها زندگی میکنیم و نوعی همزیستی را با سایر افراد تجربه میکنیم، این همزیستی حاصل مجاورت ما با سایر افرادی است. که محل زندگی خود را در نزدیکی ما برگزیده اند، در این سبک زندگی اغلب به جهت شلوغی و ایجاد سکوهای تسهیل زندگی نیاز به ابزار هایی داریم.

در عصر کنونی شاهد تحول تکنولوژی هایی بوده ایم که هیچ گاه در مخلیه انسان نمیگنجید، سیستم های دیجیتالی و ارتباطی، تکنولوژی های جدید جابجایی، ترابری و لجستیک، علوم پزشکی و فناوری های نسل نو، نوآوری های صنعت کشاورزی و بسیاری از تحولات دیگر از جمله این مجموعه تغیرات شگرف هستند.