افزایش راه های دسترسی و بهبود شبکه های اتوبانی در جنوب تهران از مهمترین تغییرات پایتخت در چند دهه گذشته بوده است. . شاید بتوان از بزرگراه آزادگان بعنوان بزرگترین و طولانی ترین محور مواصلاتی پایتخت یاد کرد که قسمت اعظمی از آن در جنوب پایتخت قرار گرفته است. و جنوب شرقی تهران را به شمال شرقی آن و ابتدای آزادراه تهران شمال متصل میکند . علاوه بر آن بزرگراه های بسیاری هم برای تردد آسان میان مناطق جنوب تهران ساخته شده که از جمله معروفترین آنها میتوان به بزرگراه های آیت الله سعیدی (جاده ساوه ) ، شهید کاظمی  ، شهید تندگویان ، شهید آوینی ، شهید کریمی ، شهید رجایی ،هاشمی ، نجفی رستگار ، بزرگراه تهران ورامین ، بزرگراه امام رضا (جاده مشهد ) ، بزرگراه امام علی و آزادراه های خلیج فارس (تهران &#; قم ) و آزادراه سردار شهید سلیمانی (تهران ساوه ) اشاره کرد .

جواد فرد دانش را کمتر کسی در تهران می شناسد ولی این فرد در سال اراضی ای که در اختیار خود داشت را به محله مسکونی تبدیل کرد و کمک کرد بسیاری از تهرانی‌هایی که صاحب خانه نبودن با هزینه های بسیار پایین اسکان داده شوند. این محله امروزه به عنوان جوادیه شناخته می شود و یکی از مشهورترین محله های تهران می باشد و ریشه های سنتی تهران هنوز در آن مشاهده می‌شود.

این منطقه از مناطق جنوب شرقی تهران است. که در توسط کوه های جنوب شرقی احاطه شده و تنها راه ارتباطی این محله با تهران از راه غرب است. .منطقه از قدمت بالایی هم برخوردار است. که در مطلب اختصاصی این منطقه به آن پرداخته ایم . محله های منطقه تهران عبارتند از :

چهار ابزار و دستگاه معمول که برای نگه داری قطعه‌کار است.فاده می‌شوند عبارتند از: سه نظام، چهار نظام، میله‌گیر (به انگلیسی: collet)، صفحه گیره (به انگلیسی: faceplate). سه نظام معمولاً برای نگه‌داری قطعه‌کارهای گرد یا با مقطع شش ضلعی است.فاده می‌شود چرا که قطعه‌کار به‌طور خودکار در مرکز قرار می‌گیرد. در سه نظام‌ها عدم دقت در چرخش بر روی محور چرخش با محدودیت‌هایی روبه‌رو می‌باشد؛ در مدل‌های اخیر CNC، اگر همه شرایط عالی باشد، می‌تواند این عدم دقت بسیار کم باشد، اما به‌طور سنتی معمولاً حداقل ٫-. اینچ (٫۵–٫۵ میلی‌متر) است.. از چهار نظام برای نگه داشتن اشکال نامنتظم یا نگه داشتن اجسام گرد یا دارای مقطع شش ضلعی است.فاده می‌شود. صفحه گیره نیز برای نگه داشتن اجسام غیرعادی و نامنتظم است.فاده می‌شود. میله‌گیرها مانند سه نظام و چهار نظام قطعه‌کار را به‌طور خودکار در مرکز قرار می‌دهند با عدم دقت کم‌تر اما هزینه بیشتری هم دارند.

برای بیشتر کاربردهای تراشکاری بورینگ، تلورانس در حدود ٫ اینچ(٫۵ میلی‌متر) به راحتی نگهداری می‌شود. تلورانس از مقدار معمول تا ٫۵ اینچ (٫ میلی‌متر) معمولاً بدون مشکل یا هزینه خاص، حتی در حفره‌های عمیق انجام می‌شود. تلورانس بین ٫ اینچ(٫ میلی‌متر) و ٫ اینچ(٫۵ میلی‌متر) جایی است. که چالش‌ها آغاز به افزایش می‌کنند. در حفره‌های عمیق با این تلورانس، محدودیت اندازه و قطر سوراخ به اندازه محدودیت‌های هندسی عامل محدود کننده می‌باشند.

ماشین‌های بورینگ در اندازه و سبک‌های با تنوع زیاد ارائه می‌شوند. بورینگ روی قطعه‌های کوچک را می‌توان روی ماشین تراش انجام داد در حالی که قطعه‌های بزرگتر روی فرز بورینگ تراشیده می‌شوند. قطعه‌کارها معمولاً تا متر ( فوت تا فوت اینچ) اندازه دارند، اما می‌توانند به اندازه متر ( فوت) برسند. قدرت مورد نیاز می‌تواند تا

اجرای عملیات‌های تراشکاری برای سطوح داخلی یک دغدغه بسیار جدی در صنعت است.. اصولاً تراشکاری از فرآیند‌های ثانویه به شمار می‌رود و از بابت هزینه‌ای که برای آن پرداخت می‌شود باید در هنگام ورود به آن بسیار حساب شده عمل کرد و صد البته بهترین راه، مدنظر داشتن ملاحظات لازم در زمان طراحی قطعات فنی است..

محدودیت‌های بورینگ از نظر دقت هندسی (شکل، موقعیت) و سختی قطعه‌کار در دهه‌های اخیر با پیشرفت تکنولوژی ماشین‌کاری در حال کاهش است.. به عنوان مثال، گریدهای جدید درزهای برش کاربید و سرامیک دقت و کیفیت سطح قابل دستیابی بدون سنگ‌زنی را افزایش داده و دامنه مقادیر سختی قطعه‌کار را که قابل اجرا هستند، افزایش داده‌اند. با این حال، کار با تلورانس‌های در حدود تنها چند میکرومتر (چند دهم)، فرآیندهای تولید را مجبور می‌کند با این واقعیت روبرو شوند که هیچ قطعه‌کار واقعی در حالت ایدئال نبوده و در حین انجام عملیات سفت و سخت و بی‌حرکت نیست. هر بار که یک برش، هرچقدر کوچک، برداشته شود، یا تغییر دمای چند صد درجه‌ای، هرچقدر موقتی باشد، اتفاق بیفت، قطعه‌کار یا بخشی از آن احتمالاً به شکل جدیدی شکل می‌گیرد، حتی اگر حرکت بسیار کوچک باشد. عواملی از این دست است. که گاهی در بورینگ و تراشکاری مانع تراش است.وانه‌ای داخلی و خارجی می‌شوند. در نهایت، هر میزان از بی‌عیب بودن ماشین‌کاری یا سنگ زنی ممکن است. کافی نباشد چرا که با وجود اینکه قطعه هنگام ساخت در حد تلورانس مد نطر است.، در روزها یا ماه‌های بعدی از حد تلورانس خارج می‌شود. هنگامی که مهندسان با چنین موردی روبه‌رو می‌شوند، تلاش برای یافتن سایر مواد قطعه‌کار یا طراحی‌ای متناوب را که از اعتماد زیاد به عدم تحرک ویژگی‌های قطعه در مقیاس‌های میکرو یا نانو جلوگیری می‌کند، انجام می‌دهند.