برخی دیگر از گونه‌های گیاهای دماوند عبارت‌اند از: کاج آلپ، اسپرس کوهی نیمه کروی، گون، یاسمن صخره‌ای، ازمکی کوهسری، پیربهار دنایی، شبدر شاه بلوطی، ترشک کوهسری، دغدغک البرزی، پلاخور بوته‌ای، گالش انگور، تیره گل، نسترن وحشی، قفقازی، رز گردآلود، گز، علف بره، چمن آراراتی، چمن گندمی آسیای مرکزی، جاروی علفی بامی، علف قرمز، جو چمنزار، ملیکای بی زبانک، علف صورتی، چاودار هراتی، شبه یولاف شکننده، ریش سنبل، خشخاش طناز، شکرتیغال و شکرتیغال مشهدی، چون جاشیر، سریش و در جاهای مرطوب زبان طلا، پیرسنبل، قدومه پرشاخه، جعفری فرنگی معطر، بادرنجبویه دنایی، خاکشیر تلخ کوتوله، گل بی مرگ طلایی، پنجه برگ نقره گون، آزاد بری، پنجه برگ همدانی، دنایی، سنبله ارغوانی و مینای پرکپه برگ نقره‌ای.

روز ملی دماوند هم‌زمان با تیرگان در مازندران با نام تیرماه سیزده شو در شب سیزدهم آبان‌ماه برگزار می‌شود. انجمن کوهنوردان ایران هر ساله این جشن را در روز سیزدهم تیر در دامنه‌های قله دماوند در «شهر رینه لاریجان شهرستان آمل» برگزار می‌کنند؛ این جشن به ثبت ملی نیز رسیده است.. از موسیقی ملی دماوند نیز در روز جشن تیرگان در سال با صدای سالار عقیلی در بین هزار نفر رونمایی شد.

تردید نیست که در اثر نزدیکی جغرافیایی و تماس مناطق با یکدیگر، هر منطقه ای برخی از خصوصیات زبانی و آداب و رسوم منطقه دیگر را کسب کرده‌است. اگرچه نمی‌توان این پیوندها را صرفاً معلول رابطه مستمر بین این گویش‌ها دانست، اما می‌توان رد پایی از خصوصیات این گویش به دست آورد تا در تحلیل‌های دقیق و علمی زبان شناسان از آنها است.فاده شود. از آنجا که تفاوت این گویش با گونه‌های دیگر آن در روستاها و بخش‌های دماوند و همچنین با گویش‌های شمیرانات و دیگر نقاط شمالی تهران بسیار اندک است.، بیشتر خصوصیات این گویش در مورد آنها نیز صادق است.. در شمال شهر دماوند، به فاصله دو یا سه کیلومتر از مرکز شهر، گویش مازندرانی رایج است.؛ اما درجنوب شهر تا شعاع کیلومتری لهجه‌های گویش دماوندی رواج دارد.

این ایستگاه آتش نشانی، پشتیبان ایستگاه های قبلی است.. ماشین ها و تجهیزات آتش نشانی سنگین و فوق سنگین در این ایستگاه نگهداری می شوند. برای هر منطقه عملیاتی یک ایستگاه پشتیبانی با کلیه تجهیزات در نظر گرفته می شود، تا در صورت نیاز به محل حادثه فرستاده شوند. تجهیزات نگهداری شده در این ایستگاه شامل: خودروهای بالابر، جرثقیل، خودروی نورافکن، لودر، نردبان سنگین، خودروی حمل دستگاه تنفسی، خودروی حمل کف، بیل مکانیکی، تانکرهای سوخت رسان، تریلی های آب و ... می باشد.

این ماشین های سبک بسته به نوع حادثه رخ داده تجهیزات مورد نیاز و افراد متخصص را به محل اعزام می‌نماید. در صورتی که حادثه در ارتفاع زیاد رخ داده باشد باید از نردبان های بلند را توسط دیگر ماشین آلات آتش نشانی به سمت محل اعزام شود. تجهیزات دیگری که دراین ماشین قابل حمل باشند به وسیله این خودرو به محل حادثه حمل می‌شود.

محصولاتی که در این دسته بندی قرار می گیرند در واقع ابزار ها و پوشش هایی هستند که از آتش نشان در برابر عوامل محیطی، حریق، مواد شیمیایی، اشیا تیز و برنده و دیگر خطرات موجود در محل حادثه محافظت می کنند. این وسایل شامل موارد زیر هستند:

این خودروها برای انجام عملیات آتش نشانی امداد و نجات در ارتفاعات ساخته شده اند.این خودرو شامل بالابر هیدرولیکی  که بر روی آن نصب شده است..تجهیزاتی که خودرو دارد عبارت اند از:  سبد حمل افراد، مانیتور ثابت ، برانکارد و…دارند. نردبان ها دارای انواع سبک کم ارتفاع، متوسط و بلند ساخته شد ه اند. در کل معمولا مدل   و ۵ متری آنها کاربرد بیشتری دارد.

جعبه آتش نشانی محلی برای نگهداری تجهیزات اطفا حریق و تجهیزات امداد و نجات است.، معمولا جعبه ها در محلی که دسترسی به آن راحت باشد و دیده شوند نصب می شوند و در آن کپسول ، جعبه کمک های اولیه ، شیلنگ و سایر وسایل آتش نشانی نگهداری می شوند. جهت