از روی احتیاط چگالی مواد روپوش بصورت منظم مورد بررسی قرار می‌گیرد. معمولاً در آغاز راه اندازی پروژه، تعدادی بررسی برای اطمینان از اینکه عملیات فشرده سازی منجر به چگالی مورد نظر شده باشند، صورت می‌پذیرند. در مراحل بعدی هم به منظور حصول اطمینان از عدم تغییر مواد یا دستورالعمل‌ها، نسبت به انجام بررسی‌های تصادفی اقدام می‌گردد.
بهترین راه برای متراکم سازی مواد پشت بند است.فاده از کوبنده‌های دستی یا فشرده سازهای مناسب ماشینی است.، ضمن اینکه در مورد دوم باید دقت لازم جهت عدم انحراف لوله از مسیر و شیب خود، به کار بسته شود. از کوبنده‌های دستی در لوله‌های اینچی و بزرگ‌تر، برای ایجاد زیر پشت بند است.فاده می‌شود؛ سپس روی آن‌ها و در مسیر لوله از متراکم سازهای ماشینی است.فاده می‌شود.
برش با بیل، روشی جایگزین برای دستیابی به تراکم در مواد کلاس I است.. موادی که کاملاً با بیل برش خورده‌اند، ضریبی در حدود psi دارند. بازدهی این روش به فراوانی برش‌ها در طول ترانشه بستگی دارد. این روش باید فقط در مورد خاکهای محلی خشک و یا محکم (یا خاکهای بهتر) مورد است.فاده قرار بگیرد.
روش لوله رانی: این روش که مبحث اصلی این مقاله است. از روش های حفاری بدون ترانشه و مکانیزه دنیا به شمار می آید که پس از حفر چاه های دسترسی بین دو نقطه و تا عمق مشخص و قرار دادن جکهای هیدرولیکی فشار قوی در کف آن ها، عملیات حفر به روشهای مختلف مانند روش اوگری و یا هل دادن لوله انجام می شود و لوله ها همزمان با عملیات حفاری با فشار جکها به صورت پی در پی در مسیر قرار میگیرند.
معمولاً متراکم سازی بوسیله ضربه بیشترین کارآیی را در مواد کلاس‌های III و IVA دارد. عملی‌ترین و کاراترین اقدام در این زمینه، است.فاده از کوبنده‌های ضربه‌ای مکانیکی است.. بسته به نوع مواد روپوش، محتوای رطوبتی آن و ارتفاع پشته ممکن است. چند دوره فشرده سازی مورد نیاز باشد.
