قله دماوند در فرهنگ کشور ایران مظهر پایداری، است.واری و یک نماد ملی است. و به‌عنوان یک اثر ملی ثبت شده و به روش‌های گوناگون از آن به‌عنوان یک نماد ملی یاد می‌شود. کوه دماوند در سی‌ام تیرماه سال ۸ به‌عنوان نخستین اثر طبیعی ایران در قالب میراث طبیعی ایران در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد.

تاریخ زمین‌شناسی سلسله البرز به نوبه خود بسیار پیچیده‌است؛ به کرات در حین چین‌خوردگی‌ها یا بعد از آن پدیده‌های آتشفشانی ظاهر شده‌اند. مهم‌ترین مرحلهٔ این چین‌خوردگی‌ها به دورهٔ نومولیتیک می‌رسد. فرسایشی که طبیعتاً از بالا آمدن کوه‌ها ناشی می‌گردد بر اثر حرکات زمین و بروز چین‌خوردگیها و گسل‌ها در دورهٔ

روز ملی دماوند هم‌زمان با تیرگان در مازندران با نام تیرماه سیزده شو در شب سیزدهم آبان‌ماه برگزار می‌شود. انجمن کوهنوردان ایران هر ساله این جشن را در روز سیزدهم تیر در دامنه‌های قله دماوند در «شهر رینه لاریجان شهرستان آمل» برگزار می‌کنند؛ این جشن به ثبت ملی نیز رسیده است.. از موسیقی ملی دماوند نیز در روز جشن تیرگان در سال با صدای سالار عقیلی در بین هزار نفر رونمایی شد.

قلعه سلاسل دژی بسیار بزرگ و دارای حیاط‌های مفصل و متعدد، سربازخانه‌ها، طویله‌ها، حمام‌ها، شبستان‌ها، برج‌ها، باغچه‌ها، قورخانه، نقاره خانه، حرم خانه، آشپزخانه، قاپی‌های متعدد، حوض‌های بزرگ، حصار و خندق بوده‌است. این قلعه مرکز کنترل نهر داریون و همچنین محل است.قرار والی خوزستان بوده‌است. باوجود تخریب قسمت عمده این قلعه، بخش‌های باقیمانده چشمگیر و بسیار دیدنی هستند.

بهترین زمان سفر به شوشتر و دیدن این مجموعه فصل بهار است.. در این فصل زیبا، آب زلال است. و بیشتر نهرها و آبشارها جاری می‌شوند. سفر به شوشتر تنها محدود به دیدن کانال داریون نمی‌شود. وقتی به شوشتر سفر می‌کنید، زیبایی خیره‌کننده کارون در نزدیکی سازه‌های آبی مسحورتان می‌کند؛ طبیعت شما را به تحسین وا می‌دارد و آب و هوای بهاری روزی دل‌انگیز برایتان خواهد ساخت.

تونل دهانه شهر از نظر ارتفاع سطح، بین دو تونل بلیتی و سه کوره قرار دارد. این تونل طولی برابر با ۵ متر و عرض آن .۵ تا متر دارد. دهانه خروجی این تونل در قسمت شمال شرقی پل بند واقع شده است.. این تونل آب تعدادی از آسیاب‌های ضلع شرقی را تامین کرده و سر ریز آن به کانال‌های حاج مندل و دهانه شهر وارد می‌شود. سطح پایین‌تر این تونل باعث شده در تمام طول سال پرآب باشد مگر در شرایطی که به علت خشکسالی سطح آب بسیار پایین باشد.

اگرچه احتمال می‌رود سنگ بنای سازه های آبی شوشتر در زمان هخامنشیان گذاشته شده باشد، قدمت این مجموعه شگفت‌انگیز به عصر ساسانی برمی‌گردد و ساخت‌وساز آن را به پادشاهانی چون اردشیر اول و شاپور نسبت می‌دهند؛ اما به‌طور کلی این مجموعه در طی زمان و در دوره‌های مختلف کامل‌تر شده‌ و بخش‌هایی به آن اضافه شده است.. بر اساس اسناد و مدارک در عهد قاجار نیز مرمت و بازسازی در این اثر صورت گرفته است..

از دیگر بندهای شوشتر که در سازه های آبی شوشتر ساخته شده‌اند می‌توان به پل بند لشکر، بند شرابدار  و بند دختر اشاره کرد که کاردهای مشابهی نسبت به بندهایی که به آنها اشاره کردیم دارند و همگی به عنوان بخشی از سازه های آبی شوشتر در فهرست میراث جهانی یونکسو به ثبت رسیده‌اند.