گلایسین در سال توسط شیمیدان فرانسوی به نام هنری براکونوت در هنگامی که ژلاتین را با جوشاندن آن با سولفوریک اسید هیدرولیز کرد، کشف شد. او در ابتدا آن را شکر ژلاتین نام نهاد اما شیمیدان فرانسوی ژان باتیست بوزینه گلو نشان داد که حاوی نیتروژن است.. دانشمند آمریکایی نورتون هورفورد که در آن زمان دانشجوی شیمیدان آلمانی، جاستوس فون لیبیگ بود، نام گلیکوکول را پیشنهاد داد. با این حال، برزلیوس، دانشمند سوئدی، نام ساده تر گلایسین را پیشنهاد کرد. این نام از کلمه یونانی به معنی مزه شیرین گرفته شده است.. در سال شیمیدان فرانسوی، آگوست کاهورس مشخص کرد که گلایسین یک آمین است.یک اسید است..

گلایسین یکی از امینو اسیدهایی است. که برای سنتز گلوتاتیون در بدن بکار می رود. گلوتاتیون یک آنتی اکسیدان طبیعی است. که با کاهش سطح رادیکال های آزاد امکان ابتلا به بیماریها و پیری را کاهش می دهد. این آمینو اسید برای سنتز کراتین در بدن مورد نیاز است. که انرژی لازم برای انجام حرکات سریع و کوتاه مانند وزنه برداری را فراهم می کند. تولید کراتین باعث افزایش قدرت عضلانی می شود و برای سلامت است.خوان ها و عملکرد مغز مفید است.. در حالیکه بدن بطور طبیعی کراتین را سنتز می کند، مصرف مقدار کم  گلیسین ممکن است. باعث کاهش تولید کراتین در بدن شود.

گلایسین در یک رژِم معمولی غذایی تقریبا به اندازه گرم وجود دارد و در غذاهایی که دارای پروتئین به مقدار خوبی هستند از جمله ماهی، گوشت، لبنیات و حبوبات یافت می‌شود. این ماده برای رژیم غذایی انسان ضروری نیست، زیرا در بدن از آمینو اسید سرم بیو سنتز می‌شود، که به نوبه خود از -فسفو گلیسرات حاصل می‌شود، اما ظرفیت متابولیک برای بیو سنتز گلایسین، نیاز به سنتز کلاژن را برآورده نمی‌کند.

کشف این ماده در خارج از منظومه شمسی در محیط میان ستاره‌ای مورد بحث قرار گرفته است.. در سال ، موسسه رادیو نجوم ماکس پلانک خطوط طیفی یک آمینواستونیتریل مولکولی خرید گلایسین صنعتی مانند را در مولکول بزرگ هیمات، یک ابر گاز غول پیکر در نزدیکی مرکز کهکشانی در صورت فلکی قوس کشف کرد.

گلیسین به تنظیم پاسخ ایمنی بدن، محدود کردن التهاب ناسالم و تحریک التیام کمک می کند. گلیسین به عنوان یک انتقال دهنده عصبی، سلول های مغز و سیستم عصبی مرکزی را تحریک و مهار می کند و بر شناخت، خلق و خو، اشتها و هضم، عملکرد سیستم ایمنی، درک درد و خواب تأثیر می گذارد.