کوه لار در همسایگی خاوری این دشت، بخشی از ارتفاعات البرز مرکزی است.. رشته شمالی پس از تشکیل گردنه کهو (سفیدآب) در شمال قریه گرمابدر از توابع رودبار قصران به دو رشته شمال غربی و جنوب شرقی منشعب میشود که بخش شمال غربی آن با تشکیل قلل تخت خرس و سه سنگ، در جهت غرب امتداد مییابد و قله عظیم دماوند را پدیدمیآورد. بخش جنوب شرقی آن نیز پس از امتداد در دشت لار، قلل معروف هفتسران را به وجود میآورد. بخش جنوبی این کوهها که همان خط الرأس اصلی است.، در جنوب دشت لار امتداد دارد و پس از تشکیل قلل مهرچال، آتشکده، ریزان، سیاه چال و ماز در جهت شمال شرقی به کوههای خنسک و شادکوه متصل میشود.
برخی دیگر از گونههای گیاهای دماوند عبارتاند از: کاج آلپ، اسپرس کوهی نیمه کروی، گون، یاسمن صخرهای، ازمکی کوهسری، پیربهار دنایی، شبدر شاه بلوطی، ترشک کوهسری، دغدغک البرزی، پلاخور بوتهای، گالش انگور، تیره گل، نسترن وحشی، قفقازی، رز گردآلود، گز، علف بره، چمن آراراتی، چمن گندمی آسیای مرکزی، جاروی علفی بامی، علف قرمز، جو چمنزار، ملیکای بی زبانک، علف صورتی، چاودار هراتی، شبه یولاف شکننده، ریش سنبل، خشخاش طناز، شکرتیغال و شکرتیغال مشهدی، چون جاشیر، سریش و در جاهای مرطوب زبان طلا، پیرسنبل، قدومه پرشاخه، جعفری فرنگی معطر، بادرنجبویه دنایی، خاکشیر تلخ کوتوله، گل بی مرگ طلایی، پنجه برگ نقره گون، آزاد بری، پنجه برگ همدانی، دنایی، سنبله ارغوانی و مینای پرکپه برگ نقرهای.
دامنه کوه دماوند در ارتفاع تا ۵ متری کاملا پوشیده از شقایق است.. این شقایق منحصربهفرد در دنیا شناخته شده و با نام شقایق لار و رینه در کتابهای معتبر گیاهشناسی جهان به ثبت رسیده است.. همچنین این منطقه از لحاظ مرتع و چراگاه بسیار غنی است.؛ حتی در ارتفاعات بلند دماوند نیز (زیر چهار هزار متر) از این بابت فقر چندانی وجود ندارد؛ ولی متاسفانه چرای بیش از حد دامها، معدن کاوی و جادهکشی این شکوه بینظیر را در معرض آسیبهای جدی قرار داده است.. ارتفاع تا ۵ متری دامنهی این کوه است.وار در فصل بهار با فرشی از شقایق پوشیده میشود که متاسفانه این دشت نیز در معرض خطر جدی زبالههای تولیدی توسط بازدیدکنندگان است..
( )
. . .
( ) .
. .