آشوریان کوه دماوند را کان سنگ لاجورد می‌انگاشتند. در زمان تاخت و تاز آشوری‌ها به فلات ایران این کوه بخشی از حدود مادها شمرده می‌شد و در متن‌های آشوری هم بدان اشاره‌ شده‌ است.. دیاکونوف، سنت گذاردن پیکر مردگان در کوه‌ها را آیین مغانی می‌انگارد که در دامنه دماوند می‌زیستند و آیین خود را به دیگر جاهای ایران پراکندند. در دامنه دماوند تعداد زیادی گور پیش از تاریخ وجود دارد. در سده هشتم میلادی در پای کوه دماوند دژی بوده است. که موبدی زرتشتی به نام مس‌مغان و پیروانش در آن می‌زیستند و این دژ به فرمان المهدی خلیفه عباسی ویران‌ شده و مس‌مغان نیز کشته شد. در دوران سلطنت پهلوی و در دوره‌های مختلفی از تاریخ ایران از نقش کوه دماوند و خورشید در حال تابش از پشت آن به‌عنوان نماد ایران زمین بهره می‌بردند.

اولین کسی که ادعای صعود به دماوند را کرده‌، ابودلف خزرجی است. که در سفرنامه خود به صعودش اشاره کرده و شرحی از قله دماوند داده است.. پس از وی قزوینی، مسعودی، ابن فقیه و نیز ناصر خسرو اشاراتی به موقعیت صعود دماوند داشته‌اند. در زمان‌های قدیم عده‌ای خود را به قلهٔ دماوند رسانیده بودند. ناصر خسرو در سفرنامه اش نوشته است.:

برخی دیگر از گونه‌های گیاهای دماوند عبارت‌اند از: کاج آلپ، اسپرس کوهی نیمه کروی، گون، یاسمن صخره‌ای، ازمکی کوهسری، پیربهار دنایی، شبدر شاه بلوطی، ترشک کوهسری، دغدغک البرزی، پلاخور بوته‌ای، گالش انگور، تیره گل، نسترن وحشی، قفقازی، رز گردآلود، گز، علف بره، چمن آراراتی، چمن گندمی آسیای مرکزی، جاروی علفی بامی، علف قرمز، جو چمنزار، ملیکای بی زبانک، علف صورتی، چاودار هراتی، شبه یولاف شکننده، ریش سنبل، خشخاش طناز، شکرتیغال و شکرتیغال مشهدی، چون جاشیر، سریش و در جاهای مرطوب زبان طلا، پیرسنبل، قدومه پرشاخه، جعفری فرنگی معطر، بادرنجبویه دنایی، خاکشیر تلخ کوتوله، گل بی مرگ طلایی، پنجه برگ نقره گون، آزاد بری، پنجه برگ همدانی، دنایی، سنبله ارغوانی و مینای پرکپه برگ نقره‌ای.

HDPE در گذشته به عنوان ماده اولیه جایگزین در صنعت لوله مورد است.فاده قرار میگرفت. اما لوله HDPE در حال حاضر در نسل چهارم توسعه خود است. و یک تغییر اساسی در است.فاده از آن در سراسر جهان رخ داده است.. امروزه HDPE دیگر یک گزینه جایگزین نیست و در پروژه های صنعتی کوچک و بزرگ از آن است.فاده میشود.

کالیبراتور یک قطعه دوار است. که لوله از آن عبور کرده و با ایجاد خلا، باعث میشود لوله به دیواره های آن بچسبد و شکل نهایی و یکدست خود را بگیرد، سپس در تانک خلا و در ادامه در تانک خنک کننده، با است.فاده از پاشش آب، لوله خنک میشود. لوله های تولیدی بر اساس سایزشان توسط کشنده های دو، سه، یا چهار فک کشیده میشوند تا مواد مذاب درون اکسترودر در پشت قالب تجمع پیدا نکنند.

از آن زمان به بعد، اکسترودرها با نسبت طول به قطر بیشتری ساخته شدند و مقادیر با نسبت طول به قطر تا به است.اندارد صنعت تبدیل گردید.مواد بعد از ذوب شدن از یک قالب (دای) رد میشود تا شکل اولیه یک لوله توخالی را بگیرد. در این مرحله پلیمر به شکل لوله درآمده، اما به دلیل مذاب بودن باید خنک شود تا شکل لوله ای را حفظ کند؛ بنابراین مواد از کالیبراتور و سپس تانک خلا عبور میکنند.

خط تولید لوله HDPE Y پلی اتیلن (HDPE) با دانسیته سنگین، پلیمری با ساختار زنجیره های خطی بدون شاخه امی باشد. بدون شاخه بودن این زنجیرها به آن ها اجازه کریستالی شدن بالایی میدهد. در نتیجه آرایش یافتن زنجیره ها، چگالی پلیمر افزایش پیدا میکند. با است.فاده از روش پلیمریزاسیون می‌توان دانسیته (چگالی) و وزن مولکولی مواد پلی اتیلن را کنترل کرد. این مواد از نظر چگالی در چهار گروه تقسیم‌بندی می‌شوند:

درطول تاریخ بسیاری از تولیدی ها از بتن، فلز یا خاک رس برای ساخت لوله است.فاده میکردند. با این حال، به دلیل نیاز مبرم به پایین نگه داشتن هزینه‌های تولید و حفظ کیفیت، عملکرد و کارایی، لوله‌های HDPE جای خود را در هر پروژه ای باز کردند. امروزه، لوله‌های HDPE تبدیل به یک عضو ضروری  برای مقابله با چالش‌های امروزی در توسعه معاصر هستند. با افزایش تقاضا برای آب، گاز و بسیاری از صنایع دیگر، است.فاده از HDPE در حال افزایش است. و انتظار می‌رود که همچنان رشد داشته باشد.