:حاجی فیروزها، در دوران گذشته، شغل مناسب خود را داشتند و هیچ ربطی به تکدی گری نداشت اما با گذر زمان و شرایط وخیم اقتصادی، افرادی که به تکدی گری مشغول هستند، در روزهای پایانی سال، لباس حاجی فیروز بر تن می کنند تا بتوانند از مردم پول بگیرند.
آستان امامزاده ابراهیم (علیه السلام) در جنوب شهرستان اسلامشهر واقع، و از شمال به روستای ده عباس و کمربندی الغدیر اسلامشهر، و از شرق به روستای کاشانک، و از غرب به روستان میان آباد، و از جنوب به بزرگراه تهران ـ قم و روستای طرقوزآباد محدود می شود. این بقعه در کنار رودخانه ی کن (کانال شهید نواب صفوی) واقع شده است.، و اطراف آن گورستان محلی و بوستان شهداست، و قدیمی ترین سنگ قبر آن تاریخ ق را داراست. بنا به نوشته روی سنگ قبر مرمرین: «ابراهیم بن ابی عبدالله بن محمدبن عبیدالله بن عبدالله الحسن ابن جعفر بن حسن مثنی بن امام حسن مجتبی (علیه السلام) می باشد. وجه تسمیه روستا به آبادگر آن بر می گردد: نظام. تا چهل سال پیش، اطراف روستا حصاری بوده است. با دیواری کاهگلی و کنگره ای؛ و در چهار جهت این حصار، چهار دروازده قرار داشته و در فاصله کیلومتری شمال بقعه، امامزاده عقیل واقع شده اند. و از کیلومتری بقعه، گنبد فیروزه ای آن در میان درختان سرسبز چون نگین درخشیدن دارد که توجه هر بینایی را به خود جلب می سازد. قدمت اولیه آن به دوره صفویه باز می گردد و در دوره های جدید تر برخی قسمتها به آن اضافه شده است.. بنای مزبور در مساحتی حدود متر مربع قرار دارد.
محوطههای باستانی که هم دوره با محوطههای باستانی چشمه علی شهر ری، مرتضی گرد و تپه سیلک کاشان هستند مانند تپه مافین آباد و تپه نظام آباد با دارا بودن هفت هزار سال پیشینه تاریخی و فرهنگی از شهرت زیادی در مجامع علمی برخوردار بوده و از شاخصهای تمدن پیش از اسلام در جهان شناخته میشود. همچنین تپههای باستانی پراکنده در سطح منطقه را میتوان با محوطههای تاریخی مجاور آن در دشت بزرگ ری مقایسه کرد.
در تمام وسایل اطراف ما از لباس و کیف و کفش گرفته تا موبایل و وسایل هوشمند ، پلیمر و پلاستیک به کار رفته است. که این وسایل طول عمری داشته و باید از چرخه مصرف خود عبور کرده و تبدیل به زباله شوند . پس بدیهی است. با این حجم از مصرف گرایی ، میزان زیادی زباله پلاستیکی تولید شود که هر کدام از آنها بیش از سال طول میکشند تا تجزیه شوند . بازیافت زباله پلاستیکی نه تنها کاری اخلاقی و به نفع محیط زیست ؛ بلکه هدفی اقتصادی هم به دنبال خواهد داشت.
این روش همانند تولید گرانول خشک است. با این تفاوت که مواد پس از عبور از صافی و بریده شدن، درون مخزنی میچرخند و با است.فاده از نیروی گریز از مرکز به دور مخزن چسبیده و توسط آب سرد اطراف آن خنک میشوند. در این روش گرانول ها به شکل عدس درمیآیند. از این سیستم معمولاً برای کامپند های شکننده است.فاده میگردد.
در این روش مواد همچون روش رشته ای تولید گرانول ، پس از ذوب و عبور از صافی به زیر آب هدایت شده و در همانجا با سرعت، برش میخورند. این روش معمولاً برای ظرفیت های بالا (مثلاً یک تن در ساعت) است.فاده می شود که به دلیل بالا بودن هزینه نگهداری سیستم (Maintenance) است.. این روش برای اکثر ترموپلاسیتک ها مناسب می باشد.
از طریق بالابر، مواد وارد هاپر (قیف) دستگاه اکسترودر می شود و پس از آن مواد داخل سیلندر و مارپیچ در دمای بالای درجه مخلوط شده و از سر قالب دستگاه خارج می شود. مواد اولیه داخل سیلندر و مارپیچ بر اثر دمای بالا به حالت خمیری شکل تبدیل می شود. سپس کاتر موادی که از سر سیلدر خارج می شود و نسبتاً محکم تر از حالت خمیری شده است. را بصورت عدسی شکل خرد می کند. بعد از آن توسط موتور دمنده گرانول های عدسی به سمت سیکلون اول پرتاب می شوند و در طول مسیر گرانول ها خنک گردیده و به سمت میز ویبراتور حرکت می کنند. در این قسمت گرانول های درشت تر و ریزتر از آن سایز که مد نظر هست جدا شده و گرانول های مورد نظر به سمت دپوی اصلی حرکت کرده و در آنجا انباشته می شوند.
تفاوت این روش تولید گرانول و روش قبلی در این است. که در این حالت بعد از خروج مواد پلیمری از اکسترودر وعبور از صافی ، آنها از سوراخ های ریزی خارج میشوند و در همان حالت مذاب با سرعت زیاد توسط تیغه برش میخورند . سپس به وسیله ایجاد مکش و عبور از مسیرهای لوله ای ، خشک و سرد میشوند. مرحله بعدی بسیار مهم است. . وقتی که این تکه ها وارد مخزنی بزرگ تر شده ، در آنجا در اثر اختلاف فشار ، گرانول های سنگین تر در پایین مخزن ته نشین میشوند و گرانول های کاربردیتر در بالا مخزن در دسترس خواهند بود.