مراکز تجاری، فروشگاههای مختلف و امکانات زیادی در شهر پردیس جای گرفته که شما در هر نقطه از اون میتونین بهش دسترسی داشته باشین. به عنوان نمونه؛ پاساژ الماس، پاساژ نیما، مجتمع تجاری ایران زمین، مجتمع تجاری گلستان، مجتمع تجاری بهارستان، پاساژ گلها، مجتمع ولیعصر، مرکز خرید پردیس، مرکز خرید یاقوت، پاساژ امید.
شهر پردیس تهران، با قدمتی حدود ، سال برای سکونت شهروندان خودش چاره اندیشی کرده و با وجود چالشها و مشکلات زیادی که بر سر راه پردیس بوده، از امتداد یافتن گسل تا مشکلات آب و دسترسی، هر روزه سطح کیفی این شهرک پیشرفت کرده. به گونه ای که بسیاری آینده اون رو به درخشانی شهرک لواسان تهران می بینن.
شهر جديد پرديس با قابلیتهای گردشگری - توریستی و سیاحتی، موقعيت خاص طبيعی، ارتفاعات، آب و هوای مطبوع و جاذبههای طبيعی، در چهارفصل سال، چشمانداز زیبایی رو به وجود آورده. از نمونههاش میتونیم به این مکانها اشاره کنیم: منطقۀ آبشار
پراکندهکاری نیز یکی دیگر از مشکلات بخش معدن است.. بهخاطر تنوع معادن کشور، هر کسی معدنی را انتخاب کرده و بهطور غیرمتمرکز و بدون اطلاعات کافی و لازم، فعالیت خود را شروع میکند که این عمل سبب بروز مشکلاتی در تهیه مواد اولیه برای صنایع کاشی و سرامیک شده است..
امروزه صنعت کاشی و سرامیک ایران از عدم وجود نیروی انسانی تکنسین و متخصص رنج میبرد. تا وقتی که است.راتژی صنعتی مناسبی وجود نداشته باشد جوانان کشور نمیدانند که چه درسی بخوانند و نمیدانند که چه صنعتی آیندهدار است.. با وجود نیروی انسانی فراوان در کشور، در این صنعت نیرویهای متخصص به اندازه کافی نبوده و سرقت نیروی انسانی متخصص و ماهر بین شرکتها دیده میشود.
بهعنوان مثال امروزه در ایران، کائولن شستهشده باکیفیت وجود ندارد و حداکثر یک شرکت فعالیت دارد و خاک کائولن از کشور انگلستان وارد میشود. همچنین در ایران فقط یک کارخانه وجود دارد که فلدسپات مشبندی شده تولید میکند و یا دو کارخانه وجود دارد که سیلیس صنایع کاشی و سرامیک را تامین میکند.
نکته دیگر اینکه کم بودن تیراژ تولید در واحدهای داخلی، باعث میشود تنوع تولیدات از نظر قیمت کم شود؛ به عنوان مثال یک واحد تولیدکننده بزرگ خارجی، قادر است. انواع مختلف کاشی را مثلاً از تا دلار تولید کند و بسته به نیاز مشتری و نوع بازار، به تقاضای آنها پاسخ دهد؛ در حالی که واحدهای کوچک مجبور هستند در محدوده کوچکی از بازار حضور داشته باشند.
از سال با افتتاح کارخانه کاشی ایرانا، تولید کاشی به صورت صنعتی و با ماشینآلات و تجهیزات جدید نیز در کشور شروع شد. قبل از پیروزی انقلاب، تولید کاشی و سرامیک در کشور در حدود میلیون متر مربع در سال بود که مقداری از نیاز داخلی هم از خارج وارد میشد.