اولین اقدام برای محوطه‌سازی میدان بهارستان در سال‌های بعد از مشروطه با ریاست منطق‌الملک، رییس بلدیه تهران، انجام شد. به دستور وی اطراف میدان درختکاری و فضای سبز ایجاد شد. در سال ۵ میدان بهارستان توسط سازمان زیباسازی تغییر شکل داد و تمامی ساختمان‌های پیرامون آن پیرایش و از زواید شهری پالایش شد. توپی به‌صورت نمادین در ضلع جنوب غربی میدان نصب شد و کتیبه‌ای با کلمه در شمال غرب میدان نصب شد که به تاریخچه آن اشاره دارد.

میدان بهارستان از جنوب به محله سرچشمه، از شمال به خیابان بهارستان و محله فخرآباد، از غرب به خیابان جمهوری و باغ سپهسالار و از شرق به خیابان شهدا محدود می‌شود. بهترین راه دسترسی به میدان بهارستان است.فاده از متروی خط دو (فرهنگسرا-صادقیه) است.. (

بهارستان در کیلومتری جنوب شرق اصفهان و در مسیر جاده اصفهان-شیراز قرار دارد.شهر بهارستان موقعیت بسیار عالی که در کنار جاده اصفهان به شیراز وکنار گذر شرق اصفهان هست وتا سال مترو افتتاح می شود وآب وهوای عالی دارد باآینده درخشان رو به پیشرفت

پل بند شاه علی که بر روی نهر داریون ساخته شده، نوعی پل ارتباطی برای ایجاد ارتباط بین شوشتر و روستاهای جنوبی آن است.. این پل متعلق به دوره صفوی است. و تا دوره دوم پهلوی هم مورد است.فاده قرار می‌‌گرفت. با ساخت پل جدید بین اهواز و شوشتر دیگر از این پل است.فاده نمی‌شود.

یکی دیگر از بناهای مجموعه آبشارهای آبی شوشتر، پل بندی است. به نام برج عیار یا صابئی که بر روی رود گرگر و در پایین دست آبشار دیده می‌شود. قدمت این پل بند را به دوره ساسانیان نسبت می‌دهند. در حال حاضر بقایای برج عیار در سه بخش به چشم می‌خورد که دو قسمت از آن در کنار رودخانه گرگر واقع شده‌اند و بخش سوم کمی آن طرف‌تر و روی صخره کنار ساحل قابل مشاهده است.. دو بخشی که در کنار رودخانه گرگر قرار گرفته‌اند هر کدام ۵ متر ارتفاع دارند. ظاهرا برج عیار ساختمانی بلند بوده که برای اندازه‌گیری میزان آب از آن است.فاده می‌شده است..

جایی که آب از رودخانه وارد قلعه می‌شود، هشت آبگیر وجود دارد که امروز بسیاری از آن‌ها به دلایل مختلف بسته شده است. و تعداد کمی از آن‌ها قابل بهره‌برداری است.. هشت آبگیر سپس دوباره برای خروج از قلعه به یک کانال بزرگ ختم می‌شوند. نهر داریون بعد از کیلومتر به رودخانه شطیط می‌پیوندد و با رودخانه دز ادغام می‌شود تا کارون بزرگ را بسازد.

جریان آب از کانال بند گرگر وارد این مجموعه می‌شود. ساسانیان این آسیاب‌ها را ساختند تا از جریان آب بهترین است.فاده را کنند. در آن زمان حدود آسیاب در این قسمت برپا بود. هر آسیاب از دو قسمت داشت، پره‌های آسیاب در بخش پایینی و چرخ آسیاب در بخش بالایی بود. این آسیاب‌ها گندم‌ها را آرد می‌کردند و به لطف چرخیدن چرخ آن‌ها چرخ زندگی مردم شوشتر هم می‌چرخید. متأسفانه این بخش هم از عوامل طبیعی، جان سالم به در نبرد. امروز فقط می‌توانید چندتا از آن آسیاب‌ را ببینید. باقی از بین رفته‌اند. آسیاب رضا گلاب از آسیاب‌هایی است. که می‌توانید سری به آن بزنید.

بندماهی بازان یک بند طبیعی است. که از یک رشته سنگ یکپارچه تراشیده شده و ظاهرا در زمان کندن مسیر رود گرگر، ساخت آن را پیش‌بینی کرده‌اند. این بند هم درست مانند سایر بندهای منطقه برای بالاآوردن سطح آب رود و است.فاده از آن برای آبیاری مزارع محله تاریخی دستوا در شوشتر ایجاد شده است.. تاریخ ساخت بند به دوره ساسانیان باز می‌گردد و هم اکنون در فهرست یونسکو و فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است..