یکی از چیزهایی که ما از سفر می‌خواهیم یافتن حس و حالی خوش است.. اغلب به دنبال تجربه‌ای هستیم که تمام خستگی‌هایمان را از تن بیرون کند. حال که متوجه شدیم بومهن کجاست، باید بگوییم این منطقه همان‌جایی است. که بسیاری دنبالش می‌گردند. قبل از همه چیز هوای خنک آن‌جا، برای ما فرصت فراموش کردن گرمای تابستان را فراهم می‌آورد. وجود جاذبه‌های تاریخی در روستاهای بومهن، لذتی چندین برابر را نصیب ما می‌کند و در آخر هم، تجربه طبیعت و دیدار از باغ‌ها و مزرعه‌ها هم نیازی به توضیح ندارد. در ادامه به برخی از این دیدنی‌ها اشاره می‌کنیم.

یکی از تفریحاتی که می‌توانید با سفر به بومهن تجربه کنید، سوار شدن بر اسب و تجربه لذت‌بخش سوارکاری است.. اگر که از سمت جنوب شهر وارد کمربندی بومهن شوید، قبل از رسیدن به پمپ بنزین می‌توانید تابلو باشگاه سوارکاری را مشاهده کنید. اگر که تجربه سوار شدن بر اسب را ندارید، از این بابت اصلان نگران نباشید. مربیان این باشگاه در کنار همه افراد علاقه‌مند هستند و به آن‌ها کمک خواهند کرد.

طبق سرشماری سال ، ۵٬۵ نفر جمعیت در بومهن زندگی می‌کنند. در بین جمعیت بومهن، علاوه‌بر قوم فارس، اقوام خراسانی، لر، کرد، مازنی و ترک نیز وجود دارند. این مسأله سبب شده تا در صورت ورود به شهر بومهن، احساس خوشایندی تجربه کنید و بتوانید با فرهنگ‌های مختلف نیز مواجه شوید.

برای آبیاری زمین‌های کشاورزی و همینطور به حرکت درآوردن آسیاب‌های آبی نیاز بود تا آب رودخانه دستکند گرگر به سمت تونل‌های سه گانه اصلی و تونل‌های فرعی به نام نِیر (Neir)هدایت شود. برای این کار در دوره ساسانیان بر روی رود گرگر پل بندی ساخته شد که به گرگر شناخته می‌شود. وظیفه این پل بند بالا آوردن سطح آب رودخانه و رساندن آب به دهانه تونل‌های سه‌گانه بود. تونل‌های فرعی از انرژی جریان آب برای چرخاندن چرخ آسیاب‌ها و آبیاری باغ‌ها به کار می‌گرفتند. سه تونل اصلی آسیاب های آبی شوشتر که دارای اختلاف سطح هم هستند شامل تونل بلیتی، تونل دهانه شهر و سه کوره می‌شوند.

شاید سخن گفتن از قدرت و بزرگی سرزمین ایران در دوران هخامنشیان و ساسانیان کمی تکراری به نظر برسد، اما وقتی می‌خواهیم از سازه‌های مختلفی که در این دوران ساخته شده‌اند صحبت کنیم چاره‌ای نداریم جز این که زبان به ستایش باز کنیم و چه حیف که بسیاری از ما اطلاعات چندانی درباره هویت تاریخی‌مان نداریم. در گوشه‌گوشه این سرزمین آثار تاریخی و بناهایی وجود دارند که می‌توان ساعت‌ها درباره عظمت و شکوه هر یک صحبت کرد. با ما همراه باشید تا این بار سری به خوزستان بزنیم، شهری به نام شوشتر با گنجینه‌ای ارزشمند به نام سازه های آبی شوشتر. فراموش نکنید در کنار بازدید از این سازه‌ها از سایر

حفر بند گرگر باعث شد حجم آب کارون کاهش پیدا کند به همین دلیل سطح آب پایین آمد. پل بند شادروان به منظور بالاآوردن سطح آب کارون احداث شد. این پل که تاریخ ساخت آن به زمان ساسانیان بر می‌گردد به عنوان قدیمی‌ترین پل جهان شناخته می‌شود. این بند در متری جنوب بند میزان و بر روی رود شطیط ساخته شده است.. ظاهرا این پل توسط اسران رومی و با نظارت مهندسان ایرانی ساخته شده و در حال حاضر به منظور برگرداندن آب کارون به زمین‌های کشاورزی از آن است.فاده می‌شود.

در واقع می‌توان این طور ترسیم کرد که نهر داریون در مسیر خود به دو شاخه تقسیم می‌شود. یک شاخه به سمت جنوب حرکت کرده و بعد از طی کیلومتر در محلی به نام بند عرب حسن به رود شطیط می‌ریزد و شاخه دوم که همان نهر رقط نام گرفته پس از عبور از پل بند لشکر در رودخانه گرگر جاری می‌شود.

این محوطه به نسبت دو محوطه دیگر مجهزتر است.. آسیاب آبی از نوع شیبی یا تنوره‌ای که آب مورد نیازشان را از تونل سه کوره تامین می‌کنند، پل سنگی دوپلون، یک دالان سرپوشیده (متاسفانه تخریب شده است.)، کارخانه یخ جولازاده، تلمبه خانه، ۵ پلکان سنگی طبیعی، یک بنای چهارطاقی شبیه به آتشکده و چند اتاقک، بخش‌های اصلی این محوطه را تشکیل می‌دهند.