انتخاب یک محله مناسب برای زندگی دغدغه همیشگی ما بوده است.. خصوصا در سال‌های اخیر با تبدیل شدن زمین و مسکن به یک کالای سرمایه‌ای، این دغدغه مهم‌تر هم شده است. و بسیاری از افراد سعی دارند پول خود را برای خرید خانه در جایی صرف کنند که بیشترین سود را برایشان  داشته باشد. البته همیشه هم سودِ بیشتر، عامل انتخاب منطقه برای خرید یا اجاره خانه نیست و عواملی مانند میزان توسعه‌یافتگی، قیمت منطقه، آب‌وهوا و شرایط زیست‌محیطی نیز در انتخاب افراد تاثیر دارند؛ بنابراین برای خرید یا

محله های شمال تهران یکی دیگر از مناطق پایتخت را تشکیل داده اند و آن هم منطقه است.. این منطقه از جنوب با جاده مخصوص، از شرق با بزرگراه اشرفی اصفهانی و محمد علی جناح، از غرب با رودخانه کن و همچنین از شمال با رشته کوه  البرز همسایگی دارد. جالب است. بدانید که محله های مختلفی در این منطقه وجود دارد که در ادامه به معرفی آن ها پرداخته ایم.

طجرشت یا همانگونه که امروزه از آن یاد می کنیم تجریش یکی از قدیمی ترین محله های تهران می باشد که اولین بار از آن در سال هجری قمری صحبت شده است.. این محله که دارای بافتی سنتی است. و مدرن است. از مهمترین بخش های تهران به حساب می آید. بازار تجریش که دقیقا در جنب میدان تاسیس شده است. از اصلی ترین بازارهای سنتی تهران می باشد. وجود مقبره صالح ابن موسی کاظم که به امام زاده صالح نیز مشهور است. به این منطقه حس و حال مذهبی داده و آن را در شمال تهران منحصر به فرد کرده است..

محوطه آبشارها و آسیاب‌های آبی شوشتر شامل مجموعه‌ای از تونل‌ها، کانال‌های فرعی، آسیاب‌های آبی و سد است.. عملکرد این مجموعه به این‌گونه است. که با بالا آمدن رود گرگر توسط بند، آب به داخل تونل‌های سه‌گانه هدایت می‌شود و از آن‌جا به کانال‌های متعددی تقسیم می‌شود و پس از عبور از مسیرهای ایجاد شده و چرخاندن آسیاب‌ها، به‌صورت آبشارهای تماشایی به داخل حوضچه‌ها می‌ریزند. در حال حاضر بسیاری از آسیاب‌های شوشتر از بین رفته‌ و از کار افتاده‌اند و تنها آسیاب رضا گلاب همچنان کار می‌کند.

کلاه فرنگی برجی هشت ضلعی و مشرف به بند میزان است. که روی پایه چهارمتری از سطح زمین قرار دارد. در حال حاضر، از ارتفاع آن هفت متر باقی‌مانده و در نمای آن سنگ‌های تراش‌خورده کار شده بوده است.. درباره زمان ساخت و کاربرد برج کلاه‌فرنگی شوشتر چندین نظریه وجود دارد؛ برخی معتقدند که این برج جایگاه دیده‌بانی قیصر روم یا شاپور ساسانی و محل نظارت بر کار کارگران بوده است.؛ اما برخی بر این باور هستند که از این برج بر مقدار و شدت جریان رودخانه نظارت می‌کردند.

یکی از بخش‌های بسیار جالب مجموعه سازه های آبی شوشتر کانال داریون است. که به آن نهر داریوش یا دارا می‌گویند. این نهر که در زمان داریوش اول هخامنشی حفر شده از رود  شطیط جدا شده و بعد از طی مسافتی دوباره به آن می‌پیوندند. این کار به منظور آبیاری دشت میاناب شوشتر انجام شده است.. ورودی نهر درست زیر قلعه سلاسل قرار دارد و از این اینجا میرآب‌ها یا مسئولان تقسیم آب در آن زمان، آب قنات را بین زمین‌های کشاورزی تقسیم می‌کردند. کانال داریون یا نهر داریوش آب را از شمال شهر به طرف جنوب و از غرب به داخل شهر منتقل می‌کرد.

بندها در گذشته نقشی شبیه به سدهای کنونی داشتند با این تفاوت که وظیفه سد جلوگیری از جریان آب و ذخیره آن در پشت سد است. اما بندها برای بالا آوردن سطح آب رودخانه طراحی می‌شدند تا با هم سطح‌شدن سطح آب با زمین‌های کشاورزی اطراف، به راحتی برای از آن برای آبیاری زمین‌های کشاورزی است.فاده شود. بندها به صورت عمود بر روی رودخانه به صورت دستکند ساخته می‌شدند و به این ترتیب با بستن مسیر آب، سطح آب رودخانه بالا می‌آمد و مازاد آن از روی بند به داخل بستر رودخانه جاری می‌شد.

یکی دیگر از بندهای مجموعه سازه های آبی شوشتر، بند خاک است. که در خارج از حصار غربی شهر روی نهر داریون و ۵ بالاتر از پل بند لشگر قرار دارد. این بند سطح آب را چندین متر بالاتر آورده و از طریق کانال‌های متعدد به‌سمت باغ‌ها هدایت می‌کرد. این بند که احتمالا در زمان ساسانیان ایجاد شده، در زمان قاجار مرمت شده است..