برخلاف چند نمونه از شهرک‌های صنعتی دیگر در اطراف تهران که فعالیت بسیاری از صنایع در آن متوقف شده‌ است.؛ این شهرک طی چند سال اخیر یکی از مهمترین مراکز برای تولید و گسترش صنعت بوده است.. به طوری که هیچگاه فعالیت در آنجا متوقف نشده است.. به گونه‌ای که امروزه بیش از هزار نفر پرسنل در آنجا مشغول به کار هستند. این شهرک صنعتی، در

صنایع شیمیایی و پلاستیک، سلولزی، دخانی، نساجی و پوشاک، غذایی و آشامیدنی، برق و الکترونیک، فلزی و ماشین‌سازی، کانی غیرفلزی و خدمات از جمله صنایعی هستند که در شهرک صنعتی شمس‌آباد فعالیت می‌کنند. صنایع فلزی و ماشین سازی با قرارداد واگذاری بیشترین سهم را دارند و به ترتیب کانی غیر فلزی قرارداد، شیمیایی و پلاستیک ۸ قرارداد، غذایی و آشامیدنی ۵ قرارداد، خدمات قرارداد، سلولزی قرارداد، نساجی و پوشاک ۸ قرارداد و در آخر برق و الکترونیک با قرارداد به کار خود در این شهرک به فعالیت می‌پردازند.

دو راه دسترسی به شهرک صنعتی شمس آباد وجود دارد. همچنین میزان فعالیت و راه اندازی خط تولید صنعتی در این شهرک صنعتی بسیار زیاد است.. صنایع پلاستیک سازی، ماشین سازی، سلولزی و صنایع رنگ مهمترین صنایع فعال در شهرک صنعتی شمس آباد هستند.

در شیوه تنوره‌ای ابتدا آب از داخل کانالی مرتفع به داخل تنوره یا چاه می‌ریزد. در انتهای تنوره دریچه‌ای وجود دارد که به آن جَوَن می‌گویند. جَوَن دارای قطری برابر با تا سانتی‌متر است.. آب با فشار از جَوَن خارج شده و باعث چرخش پره‌ها حول محور عمودی می‌شود.

پل بند برج عیار پایین‌تر از محوطه آبشارها و روی رود گرگر بنا شده که در گذشته درون باغ قرار داشته و آب آن پل از تونل بلیتی تأمین می‌شده است.. در شرق این بند بقایای کانال‌ها و اتاقک‌هایی دیده می‌شود. از این محوطه در عهد صفوی و قاجار، به‌عنوان نیایشگاه صائبین است.فاده می‌کردند.

بند میزان با است.فاده از سنگ تراشیده منطقه شوشتر و ساروج ساخته شده است.. ساروج که در گذشته توسط معماران ایرانی است.فاده می‌شد ترکیبی از خاک رس و آهک است.. این بند از نظر شکل ظاهری از چند منحنی به هم پیوسته تشکیل شده و دارای دهانه آب رو است.. دهانه در ضلع شرقی و دهانه دهم در ضلع غربی واقع شده است.. بعد از دهانه دهم دیواری به سمت غرب امتداد پیدا کرده و به زیر پایه‌های تاریخی کلاه فرنگی می‌رسد. این بند همراه با سایر اجزای سازه‌های آبی شوشتر باعث آبیاری هزار هکتار از دشت‌های منطقه می‌شود. این بند طوری طرحی شده که می‌تواند دبی یا جریان آب این دو شاخه را تنظیم نماید یعنی اگر جریان آب ورودی به گرگر بیشتر از یک سوم شود، مازاد آن به شاخه شلیط منتقل می‌شود و بالعکس.

اگرچه احتمال می‌رود سنگ بنای سازه های آبی شوشتر در زمان هخامنشیان گذاشته شده باشد، قدمت این مجموعه شگفت‌انگیز به عصر ساسانی برمی‌گردد و ساخت‌وساز آن را به پادشاهانی چون اردشیر اول و شاپور نسبت می‌دهند؛ اما به‌طور کلی این مجموعه در طی زمان و در دوره‌های مختلف کامل‌تر شده‌ و بخش‌هایی به آن اضافه شده است.. بر اساس اسناد و مدارک در عهد قاجار نیز مرمت و بازسازی در این اثر صورت گرفته است..

با وجودی که سازه‌های آبی تاریخی شوشتر که به‌صورت سیستم هیدرولیکی واحد کار می‌کنند، از حدود سال پیش تا کنون پیوسته در حال کار بوده‌اند، در سال‌های اخیر وضعیت هشدار دهنده و تهدیدهای جدی برای این میراث جهانی پیش آمده که در صورت عدم چاره‌اندیشی به تخریب بخش‌های مهم این آثار میراث جهانی منجر می‌شود. بخشی از این تهدیدها به شرح زیر است.: