متیلن کلراید یک اسید لوئیس است. که می تواند هیدروژن را به اهدا کنندگان الکترون پیوند دهد. این ماده به عنوان یک اسید سخت طبقه بندی می شود. دی کلرومتان یک حلال است. که در بسیاری از مطالعات ترمودینامیکی اتصال پیوند دهنده و پذیرنده مورد است.فاده قرار گرفته است..
منابع طبیعی دی کلرومتان شامل منابع اقیانوسی، جلبک های کلان، تالاب ها و آتشفشان ها است.. با این حال، اکثرا دی کلرومتان در محیط حاصل از انتشار گازهای گلخانه ای صنعتی تولید می شود. متیل کلراید در اثر سوختن زیست توده و فوران آتشفشان و همچنین فعالیت های بیوشیمیایی توسط قارچ های پوسیده چوب و برخی جلبک ها و جلبک های دریایی در اقیانوس ها تشکیل می شود. در سطح جهان مقادیر عظیمی از متیل کلرید طبیعی (تقریباً میلیون تن در سال) توسط این منابع در جو آزاد می شود. به طور کلی دو روش ساخت متیل کلراید از نظر فنی وجود دارد.
دی کلرومتان، به دلیل مصارف صنعتی عمدتا در هوا و به مقدار کمی در آب و خاک آزاد می شود. بسیاری از مکان های زباله های شیمیایی حاوی متیلن دی کلرومتان هستند. دی کلرومتان از طریق نشت و تبخیر وارد محیط زیست می شوند. بی کلراید به راحتی تبخیر شده و در هوا آزاد می شود. بی کلراید، موجود در هوا، در اثر تابش نور خورشید و با واکنش با سایر مواد شیمیایی موجود در هوا تجزیه می شود. تقریباً نیمی از بی کلراید موجود در هوا طی ۵ تا روز نا پدید می شود.
در اثر تماس با آب، مواد شیمیایی خورنده تشکیل می دهد. بخار ممکن است. در مناطق کم ارتفاع به ویژه در فضاهای محدود به مقدار خطرناک جمع شود و در نتیجه خطر سمیت ایجاد کند. ظروف بسته ممکن است. هنگام آزاد شدن محتوای گرم شده، به شدت پاره شوند. در آتش سوزی، مواد خطرناکی مانند مونوکسیدکربن، دی اکسید کربن، کلرید هیدروژن نیز تولید کند.
متیلن کلراید که دی کلرومتان یا DCM نیز نامیده می شود، از جمله حلال های قوی می باشد. همچنین دی کلرومتان یک هیدروکربن کلردار است. که از گروه حلال های هالوژنه محسوب می شود. نام های دیگر متیلن کلراید، متیلن دی کلراید، حلال متیلن، سولمتین، دی کلرید متان، متان- دی کلرو، متیلن بی کلراید، مبرد-، فریون-، R- ،DCM ،MDC است..