جریانهای هوایی، اثرگذاری زیادی در آبوهوای تهران دارند. وزش باد غالب از سمت غرب سبب میشود که غرب شهر همواره در معرض هوای تازه قرار گیرد؛ با وجود اینکه این باد دود و آلودگی نواحی صنعتی غرب را به همراه میآورد، وزش شدید آن میتواند هوای آلوده را از شهر تهران بیرون ببرد.
پس از انقلاب ۵، طرح جامع تهران تنها برای ۸ سال بهطور مستقیم مبنای کنترل و هدایت توسعهٔ پایتخت ایران بود و در دهههای گذشته، تغییرات کالبدی و توسعهٔ کلانشهر تهران بیشتر بر مبنای مجموعهای از ضوابط و بخشنامهها صورت گرفتهاست.
مطالعات نخستین طرح جامع تهران در سال ۵ آغاز شد و در به تصویب رسید. در این برهه، تهران حدود ۸ کیلومتر مربع وسعت داشت و جمعیت آن به ٫ میلیون نفر میرسید. این طرح، گسترش شهر تهران را به دلیل وجود ارتفاعات در شمال و شرق و نامناسب بودن زمینهای جنوبی، در منطقهٔ غرب تعیین کرد و سطح شهر را به ده منطقه با مراکز مجهز تقسیم و شبکهای از آزادراهها و بزرگراهها را نیز پیشنهاد کرد.
روش های متفاوتی برای انجام این کار وجود دارند که انتخاب این روش بستگی به نوع و شدت آسیبی دارد که به فونداسیون وارد گشته نظیر در نظر گرفتن ابعاد منطقه آسیب دیده و میزان دسترسی به آن، محدودیت های زمانی اجرا با توجه به علت آسیب دیدگی، سازه ای یا غیر سازه ای بودن، شرایط آب و هوا، محدودیت های اقتصادی، دمای زمان اجرا و غیره.
از این نوع فونداسیون، بیشتر برای ساخت وساز پل و سایر سازه های آبی که در زیر رودخانه ها قرار می گیرند، است.فاده می شود. این امر به این دلیل است. که کیسون، می تواند به محل ساخت وساز در زیرآب غرق شود تا از آن به عنوان فونداسیون است.فاده گردد.
در حقیقت فونداسیون که معادل فارسی آن شالوده یا پیسازی است. به پایینترین بخش هر ساختمانی گفته میشود که به صورت مستقیم با خاک در ارتباط است. و وزن کلی ساختمانها را به آن منتقل میکند. فونداسیون میتواند انواع مختلفی داشته باشد و مهمترین هدف است.فاده از آن شامل موارد زیر هستند:
فونداسیون های حفاری یا کیسون نوعی از فونداسیون های عمیق هستند که مکانیزم مشابهی با فونداسیون های شمعی دارند، با این تفاوت که این نوع فونداسیون های درجا دارای ظرفیت باربری بالایی هستند. این نوع فونداسیون ها از طریق مقاومت میله، مقاومت پنجه و یا ترکیبی از آنها بارهای سازه را تحمل می کنند. ساخت این نوع از شالوده ها با است.فاده از مته انجام می گیرد.
فونداسیون مرکب زمانی ساخته می شود که دو یا چند ستون آنقدر به یکدیگر نزدیک باشند که فونداسیون سطحی آنها با یکدیگر هم پوشانی داشته باشد؛ به عبارت دیگر این نوع فونداسیون ترکیبی از فونداسیون های مجزا می باشد، اگرچه در طراحی سازه با یکدیگر متفاوتند.