اولین کسی که ادعای صعود به دماوند را کرده‌، ابودلف خزرجی است. که در سفرنامه خود به صعودش اشاره کرده و شرحی از قله دماوند داده است.. پس از وی قزوینی، مسعودی، ابن فقیه و نیز ناصر خسرو اشاراتی به موقعیت صعود دماوند داشته‌اند. در زمان‌های قدیم عده‌ای خود را به قلهٔ دماوند رسانیده بودند. ناصر خسرو در سفرنامه اش نوشته است.:

جانوران شکارچی چهارپا مثل روباه، شغال، سگ و گرگ در پیرامون دماوند پراکنده‌اند. این جانوران تا ارتفاع متری کوه دماوند هم دیده می‌شود. خرس‌ها هم در این منطقه زندگی می‌کنند، اما بیشتر در غرب و شمال دیده می‌شوند و از ارتفاعات بلند دوری می‌کنند.

کوه لار در همسایگی خاوری این دشت، بخشی از ارتفاعات البرز مرکزی است.. رشته شمالی پس از تشکیل گردنه کهو (سفیدآب) در شمال قریه گرمابدر از توابع رودبار قصران به دو رشته شمال غربی و جنوب شرقی منشعب می‌شود که بخش شمال غربی آن با تشکیل قلل تخت خرس و سه سنگ، در جهت غرب امتداد می‌یابد و قله عظیم دماوند را پدیدمی‌آورد. بخش جنوب شرقی آن نیز پس از امتداد در دشت لار، قلل معروف هفت‌سران را به وجود می‌آورد. بخش جنوبی این کوه‌ها که همان خط الرأس اصلی است.، در جنوب دشت لار امتداد دارد و پس از تشکیل قلل مهرچال، آتشکده، ریزان، سیاه چال و ماز در جهت شمال شرقی به کوه‌های خنسک و شادکوه متصل می‌شود.

قاپک که به نام های ساکشن ، ورق گیر و یا شیشه گیر نیز شناخته می شود  ابزاری است. که قابلیت چسبیدن به سطوح صافی مانند شیشه ، چوب ، سنگ و یا حتی سرامیک را دارد و به نگهداری ، بلند کردن و جابه جایی  آن کمک می کند.هر قاپک توانایی نگهداری تا کیلوگرم را دارا می باشد.قاپک دارای انواع مختلفی نظیر قاپک تک قولو ،قاپک دو قلو ، قاپک سه قولو و یا چهار قلو می باشد .