در بازار داخلی موجودی بیشتر مغازهها ایرانی است. و حدود تا درصد لوسترها خارجی و عمدتا چینی است.. بنا به گفته یکی از فروشندههای خیابان ۵خرداد تولیدات ایتالیایی، چک و آلمانی هم در حد محدود در بازار وجود دارد. اجناس ایرانی با جنس بدنه برنج و برنز با آبکاریهای مختلف هستند ولی چینیها بیشتر آهنی هستند (که به اسم است.یل فروخته میشوند)، البته تک و توک برنج و آلیاژهای روی هم پیدا میشود.
تولید لوستر نیاز به هنر و مهارت فراوان دارد و باید ریزهکاریهای فراوان آن را در نظر گرفت. اما این صنعت دیرپا این روزها حال و روز چندان خوشی را تجربه نمیکند. رکود فراگیر و کسادی بازار، عرصه را بر تولیدکنندگان لوستر و روشنایی تنگ کرده است.. این کالا از معدود تولیدات ایرانی است. که بیش از ۸درصد مواد اولیه آن در داخل کشور تامین میشود.
واردات لوستر و وسایل روشنایی به ممنوع اعلام شده ولی قطعات لوستر مثل حباب، طوقه، آویز بهصورت جداگانه در حجم زیاد وارد شده و بعد از ورود به کشور روی هم سوار میشود. مواد اولیه برای تولید کریستال، بلور، نیکل، برنج، برنز، آلومینیوم، زاماک (آلیاژ قله و سرب) تا اندازه زیادی در داخل کشور موجود است. ولی تولید روزبهروز کاهش پیدا کرده است. پنجسال پیش یکی از واحدهای تولیدی نفر پرسنل داشت، ولی الان با ۵ نفر به کارش ادامه میدهد.
نقطه قوت لوسترهای ایرانی کیفیت بسیار بالای آنهاست و نقطه ضعفشان طراحی یکنواخت و قدیمی که البته خیلیها با این نظر موافق نیستند. مدلها و طرحهای زیادی از سوی سازندههای داخلی ارائه میشود که بسیار متنوع و زیباست. ضمن اینکه کارهای ایرانی دارای ضمانت نامه از سه تا هفتسال هستند، ولی اجناس رنگ ولعابدار خارجی بهخصوص چینی هیچ گارانتی ندارد و صاحب اول و آخرش خریدار کمپول است.. مشکل عمده این صنعت مثل بیشتر صنایع تولیدی، رکود و عدم حمایت دستگاههای اجرایی از بخش تولید است..
قبلا همه این کارها را تولیدکنندهها خودشان انجام میدادند، ولی امروزه از پس هزینههای دستمزد و بیمه برنمیآیند. در حال حاضر هر کدام از این کارها بهصورت جداگانه و روزمزدی انجام میشود که این رویه حجم تولید را کم کرده و باعث پایین آمدن کیفیت کالاهای تولیدی شده است.. باتوجه به شرایط نامناسب اقتصادی مردم و نبود قدرت خرید، حجم تولید پایین آمده و هم اینکه بهخاطر کمبود نقدینگی خانوادههای ایرانی، لوستر دیگر یک نیاز اصلی و اساسی در سبد خرید به حساب نمیآید.