و در ضمن نباید خلل و فرجی در سطوح ابزار دیده شود. زیرا وجود آن‌ها موجب چسبیدن براده‌های بسیار ظریف به‌طور محکم به صفحه لپینگ شده و در نتیجه کیفیت سطح مطلوب حاصل نخواهد گردید. چدن‌های خاکستری پرلیتی ویژه ای که در عین حال از تراکم خوبی برخوردار هستند، می‌توانند ماده مناسبی برای ساختن ابزارهای لپینگ سطوح صاف، گلویی‌های مختلف، درن‌ها و غیره محسوب شوند که درجه سختی آن‌ها در حدود تا برینل می‌باشد. معمولاً قطعاتی با فرم‌های است.وانه ای، کروی و تخت را می‌توان با عملیات لپینگ صیقل کاری نمود.

لپینگ دستی همانطور که از نامش پیداست با دست انجام می گیرد. برای این کار می بایست  یک میز لپینگ دستی ( سنگ لپینگ رو میزی ) از مارک های معتبر تهیه نمود. ابعاد این سنگ می بایست مطابق با قطعه هدف باشد، اما بطور کل سنگ لپینگ دستی با ابعاد × cm   و  × cm پر کاربرد ترین آنها هستند. جهت لپ کردن قطعه می بایست با حرکت آن به صورت   یا  ∞  به کمک دست بر روی سنگ لپینگ و است.فاده از روغن الماسه به هدف نهایی که همان فلتنس Flatness    می باشد، رسید.

مواد لپینگ با توجه به جنس و نوع سطحی از قطعه کار که باید پرداخت شود، انتخاب می‌گردد. برای پیش پرداخت فولادهای آبداده شده یا بدون آب و همچنین چدن‌ها و برنزها، پودر کروند یا اکسید آلومینیوم (آلومینا) با دانه‌های بسیار ریز و برای آخرین پرداخت از اکسید کروم (با رنگی متمایل به سبز) است.فاده می‌شود. چنانچه سطوح کار فوق‌العاده سخت باشد، گرد الماس برای اینگونه موارد کاربرد خواهد داشت. از سیلیکون کارباید برای لپینگ ابزارها و قالب‌ها و لپینگ خشن فولادهای ابزار است.فاده می‌شود. از کروندوم برای لپینگ خشن و ظریف فولادهای نرم، از لعل برای لپینگ ظریف برنج و برنز، از فریک اسید برای صیقل کاری فلزات نرم، از اکسید آلومینیوم برای لپینگ ظریف فولاد نرم و فلزات غیر آهنی و از الماس برای لپینگ مواد سخت است.فاده می‌شود. در عملیات لپینگ، اندازهٔ دانه‌های ساینده معمولاً از (تعداد در هر اینچ مربع) تا تغییر می‌کند. برای مواد سخت‌تر، از دانه‌های ریزتر است.فاده می‌شود تا پرداخت سطحی بهتری بدست آید. سیال حمل کنندهٔ ذرات ساینده از اصطحکاک فلزی بین ابزار لپینگ و قطعه کار جلوگیری کرده و در عین حال عاملی برای خنک کاری و روغن کاری دانه‌های ساینده محسوب می‌شود. در ضمن، دانه‌های فرسوده و مواد ساییده شده را از سطوح کار تمیز می‌کنند. مواد حمل‌کننده ای که بیشتر از همه در عملیات لپینگ از آن‌ها بهره‌گیری می‌شود عبارتند از: نفت سفید، روغن، تربانتین، تالک، بنزن، بنزول، آب سود دار، الکل و .. . سیالات غلیظ قشر ضخیمی را به وجود می‌آورند؛ که در چنین شرایطی دانه‌های ساینده بدون داشتن خاصیت برشی، غوطه ور خواهند ماند و از کارایی آن‌ها به میزان زیادی کاسته می‌شود. ماده‌هایی که از همه بیشتر کاربرد دارد مخلوطی است. از نفت و یک نوع روغن خاص به نام گلایتون. هنگامی که نفت از حد معمول بیشتر باشد، برش تیز بوده و در مواردی که میزان روغن زیاد تر باشد، برش ظریفتر انجام گرفته و خراش‌های بجا مانده کاهش می‌یابد. امروزه برای لپینگ موادی مانند آلومینیوم، برنج و مس از ترکیبات محلول در آب و برای چدن و فولاد از ترکیبات حاوی روغن غلیظ یا گریس است.فاده می‌کنند.

عملیات لپن را می‌توان به دو گروه کلی زیر تقسیم نمود: )لپن دستی: در کل روش آسانی به‌شمار می‌آید و با وسائل نسبتاً ساده ای قابل اجراست. به نحوی که در لپن کاری مسطح، قطعه کار بر روی صفحه لپن در شرایطی که بر روی سطوح پرداخت شونده اش مواد یا مخلوط لپن مالیده شده‌است، بوسیلهٔ دست در مسیرهای دایره ای شکل یا لغزشی و در امتداد خطوط نامنظم حرکت داده می‌شود و طوری این عمل را انجام می‌دهند که سطوح تماس همواره در حال تعویض باشند و چنانچه لپن کاری خارجی و داخلی قطعات مدور مد نظر باشد، به درن‌های ویژه ای نیاز خواهد بود. امکان دارد که قطعات گرد لپن کاری را با است.فاده از ماشین‌های تراش معمولی یا ماشین‌های مته که درون لپن را وادار به چرخش می‌کند، اجرا نمایند. )لپن ماشینی: در سری سازی یا

اصول اجرای عملیات لپینگ به این ترتیب است. که ابتدا روی قطعه کار و صفحهٔ گرد دواری که صفحه لپینگ نامیده می‌شود را آب مواد ساینده، با دانه بندی خیلی ظریف (ذرات نمره تا ) به همراه روغن یا نفت یا مواد متناسب دیگر قبل از شروع کار به وسیلهٔ قلم مو مالیده یا ریخته می‌شود.