اولین اقدام برای محوطه‌سازی میدان بهارستان در سال‌های بعد از مشروطه با ریاست منطق‌الملک، رییس بلدیه تهران، انجام شد. به دستور وی اطراف میدان درختکاری و فضای سبز ایجاد شد. در سال ۵ میدان بهارستان توسط سازمان زیباسازی تغییر شکل داد و تمامی ساختمان‌های پیرامون آن پیرایش و از زواید شهری پالایش شد. توپی به‌صورت نمادین در ضلع جنوب غربی میدان نصب شد و کتیبه‌ای با کلمه در شمال غرب میدان نصب شد که به تاریخچه آن اشاره دارد.

در سال شمسی مجسمه‌ای معروف به فرشته آزادی در میدان بهارستان نصب شد. این مجسمه با هزینه شخصی سردار اسعد بختیاری برای مجلس خریداری شده بود. مجسمه فرشته آزادی در این طرح در حال کشتن دیو است.بداد در زیر پای خود است. و در دست راست فرشته شمشیر و در دست چپ وی مشعلی از روشنایی قرار داشت. این مجسمه بعد از انقلاب ۵ مدتی با تغییر پوشش باقی بود و سپس از میدان بهارستان برداشته شد.

میدان بهارستان از جنوب به محله سرچشمه، از شمال به خیابان بهارستان و محله فخرآباد، از غرب به خیابان جمهوری و باغ سپهسالار و از شرق به خیابان شهدا محدود می‌شود. بهترین راه دسترسی به میدان بهارستان است.فاده از متروی خط دو (فرهنگسرا-صادقیه) است.. (

در لپینگ تخت یک طرفه، قطعه کار روی سنگ گردان قرار داده می‌شود و برای تأمین فشار وزنه ای روی آن قرار می‌گیرد. برای آنک قطعه به همراه سنگ نچرخد قطعه کار را درون حلقه‌هایی مهار می‌کنند. این حلقه‌ها که به آن‌ها قفسه می‌گویند، حرکت دورانی خارج از مرکز داشته و قطعه را در راستای شعاعی روی سنگ حرکت می‌دهد. این ماشین می‌تواند چند قطعه را به‌طور همزمان لپینگ کند. دوغاب هم به همراه ذرات سایندهٔ موجود در آن، به صورت قشری مایع بین سطوح کار و ابزار لپینگ قرار گرفته و به تدریج براده‌های ریزی از قطعه کار برمی‌دارد، در اثر تغییر جهت مداوم حرکت لغزشی ذرات، از حرکت غلطکی یکنواخت دانه‌ها ممانعت بعمل آمده و در نتیجهٔ جلوگیری کردن از چرخش ذرات مزبور، از دو طرف سطوح لغزشی عملی مشابه شابر زنی را اجرا می‌کنند. نیروی فشاری مورد نیاز بین سطوح تماس نیز بوسیلهٔ یک وزنه تأمین می‌شود که البته ممکن است. بجای وزنه از سیلندرهای اعمال فشار نیز است.فاده شود. سرعت محیطی مناسب لپینگ در حدود تا متر بر دقیقه می‌باشد که برای حصول پرداخت بسیار عالیتر لازم است. از مقدار سرعت محیطی کاسته شود.

مواد لپینگ با توجه به جنس و نوع سطحی از قطعه کار که باید پرداخت شود، انتخاب می‌گردد. برای پیش پرداخت فولادهای آبداده شده یا بدون آب و همچنین چدن‌ها و برنزها، پودر کروند یا اکسید آلومینیوم (آلومینا) با دانه‌های بسیار ریز و برای آخرین پرداخت از اکسید کروم (با رنگی متمایل به سبز) است.فاده می‌شود. چنانچه سطوح کار فوق‌العاده سخت باشد، گرد الماس برای اینگونه موارد کاربرد خواهد داشت. از سیلیکون کارباید برای لپینگ ابزارها و قالب‌ها و لپینگ خشن فولادهای ابزار است.فاده می‌شود. از کروندوم برای لپینگ خشن و ظریف فولادهای نرم، از لعل برای لپینگ ظریف برنج و برنز، از فریک اسید برای صیقل کاری فلزات نرم، از اکسید آلومینیوم برای لپینگ ظریف فولاد نرم و فلزات غیر آهنی و از الماس برای لپینگ مواد سخت است.فاده می‌شود. در عملیات لپینگ، اندازهٔ دانه‌های ساینده معمولاً از (تعداد در هر اینچ مربع) تا تغییر می‌کند. برای مواد سخت‌تر، از دانه‌های ریزتر است.فاده می‌شود تا پرداخت سطحی بهتری بدست آید. سیال حمل کنندهٔ ذرات ساینده از اصطحکاک فلزی بین ابزار لپینگ و قطعه کار جلوگیری کرده و در عین حال عاملی برای خنک کاری و روغن کاری دانه‌های ساینده محسوب می‌شود. در ضمن، دانه‌های فرسوده و مواد ساییده شده را از سطوح کار تمیز می‌کنند. مواد حمل‌کننده ای که بیشتر از همه در عملیات لپینگ از آن‌ها بهره‌گیری می‌شود عبارتند از: نفت سفید، روغن، تربانتین، تالک، بنزن، بنزول، آب سود دار، الکل و .. . سیالات غلیظ قشر ضخیمی را به وجود می‌آورند؛ که در چنین شرایطی دانه‌های ساینده بدون داشتن خاصیت برشی، غوطه ور خواهند ماند و از کارایی آن‌ها به میزان زیادی کاسته می‌شود. ماده‌هایی که از همه بیشتر کاربرد دارد مخلوطی است. از نفت و یک نوع روغن خاص به نام گلایتون. هنگامی که نفت از حد معمول بیشتر باشد، برش تیز بوده و در مواردی که میزان روغن زیاد تر باشد، برش ظریفتر انجام گرفته و خراش‌های بجا مانده کاهش می‌یابد. امروزه برای لپینگ موادی مانند آلومینیوم، برنج و مس از ترکیبات محلول در آب و برای چدن و فولاد از ترکیبات حاوی روغن غلیظ یا گریس است.فاده می‌کنند.

لپینگ دستی همانطور که از نامش پیداست با دست انجام می گیرد. برای این کار می بایست یک میز لپینگ دستی ( سنگ لپینگ رو میزی ) از مارک های معتبر تهیه نمود. ابعاد این سنگ می بایست مطابق با قطعه هدف باشد، اما بطور کل سنگ لپینگ دستی با ابعاد × cm   و  × cm پر کاربرد ترین آنها هستند. جهت لپ کردن قطعه می بایست با حرکت آن به صورت ۸   یا  ∞  به کمک دست بر روی سنگ لپینگ و است.فاده از روغن الماسه به هدف نهایی که همان فلتنس Flatness    می باشد، رسید.

با این فرایند می‌توان قطعاتی که قبلاً سنگ خورده‌اند را برای پرداخت نهایی از ۵ تا میکرون براده برداری کرد و سطح بسیار صیقلی به دست آورد. در این روش، تنش‌های سطحی قطعه از بین می‌رود ولی احتمال نفوذ مواد ساینده در سطح قطعه وجود دارد.

با کمک تداخل سنجی دقیق و ماشین های پولیش تخصصی یا پولیش دستی ماهر، لنزسازها می توانند سطوح مسطح تا بهتر از نانومتر را تولید کنند. این یک بیستم طول موج نور از منبع نور لیزر نئون هلیوم . نانومتری معمول است.. سطوح این تخت را می توان با قرار دادن آنها در شرایط مناسب به صورت مولکولی پیوند داد (تماس نوری).