با ورود آریایی ها در هزاره دوم قبل از میلاد به ری ، و قرار گیری شعبه ایی از آن ها در مسیر حرکت به شمال و غرب از خود آثاری به جای گذاشتند که شواهد به دست آمده به صورت کوره های سفال پزی در کهریزک و همچنین در سال در تپه معمورین واقع در فرودگاه بین المللی امام خمینی است..
در دوران ایران باستان یا همان پیش از اسلام، شهر ری یکی از شهرهای مهم و تاثیرگذار ایران به حساب میآمد اما هیج وقت به عنوان پایتخت ایران انتخاب نشد. شخصی به نام ابن حوقل نقل میکند که شهر ری، علی رغم بزرگتر بودن نیشابور، پس از بغداد دومین شهر آباد در مناطق شرق محسوب میشده است.. در کتب تاریخی و میان مورخان، بر سر بنا کننده شهر ری اختلافات زیادی وجود دارد.
بعد از ورود آریایی ها مهم ترین قوم در بین آن ها ماده ها و پارس ها بودند که بعد از تلفیقی که بین آن ها صورت گرفت ماده با بومیانی که قبل از آن در این سرزمین زندگی می کردند این منطقه را بخش بندی کردند در این تقسیم بندی ماده ها به رماد رازی یا راگا ، راگس که در جنوب تهران بود قرار گرفت.
برای لپینگ سطوح موازی دو طرف یک قطعه کار، قطعه کار بین دو صفحهٔ یک فیکسچر مخصوص قرار گرفته و به کمک یک دیسک کوچک در مرکز فیکسچر تنظیم میشود. قطعات تحت زاویه کوچکی نسبت به محور قرار میگیرند تا براده برداری به صورت یکنواخت انجام شود.
با کمک تداخل سنجی دقیق و ماشین های پولیش تخصصی یا پولیش دستی ماهر، لنزسازها می توانند سطوح مسطح تا بهتر از نانومتر را تولید کنند. این یک بیستم طول موج نور از منبع نور لیزر نئون هلیوم . نانومتری معمول است.. سطوح این تخت را می توان با قرار دادن آنها در شرایط مناسب به صورت مولکولی پیوند داد (تماس نوری).
با این فرایند میتوان قطعاتی که قبلاً سنگ خوردهاند را برای پرداخت نهایی از ۵ تا میکرون براده برداری کرد و سطح بسیار صیقلی به دست آورد. در این روش، تنشهای سطحی قطعه از بین میرود ولی احتمال نفوذ مواد ساینده در سطح قطعه وجود دارد.
اصول اجرای عملیات لپینگ به این ترتیب است. که ابتدا روی قطعه کار و صفحهٔ گرد دواری که صفحه لپینگ نامیده میشود را آب مواد ساینده، با دانه بندی خیلی ظریف (ذرات نمره تا ) به همراه روغن یا نفت یا مواد متناسب دیگر قبل از شروع کار به وسیلهٔ قلم مو مالیده یا ریخته میشود.
با مالش لپ شارژ شده با ذرات ساینده بر روی سطح، ذرات ساینده مقادیر بسیار کمی از مادهای که قرار است. صیقل داده شود را برمیدارند. در نتیجه ذرات ساینده عمل برش را انجام داده و سطح لپ خورده نمیشود، چرا که ذرات ساینده به جای حرکت بر روی سطح آن به داخل آن فرومیروند. این پدیده در هر کجایی که دو سطح در حضور یک ماده ساینده ریز به هم مالش داده شوند، اتفاق میافتد؛ ماده نرمتر لپ را تشکیل داده و ماده سختتر دچار سایش میشود.