وی در این بازدید به اتفاق مدیریت شهرک صنعتی قرچک مهندس حامد افشارنادری از روند است.قرار و تولید چندین واحد صنعتی شهرک در زمینه تولید پارچه رمبلی (شرکت اویاز) و شرکت قهوه اخوان و شرکت بسته بندی محصولات غذایی افق دریا ثمین بازدید کرد

همه ساله میلیون ها تن مواد از پوسته زمین مورد بهره برداری قرار می گیرد و به کالاهای مصرفی و سرمایه ای پردازش می شود. بعد از گذشت چندین دهه تا قرن ها ، بیشتر این مواد "گم می شوند". به است.ثناء برخی از آثار هنری یا یادگارهای مذهبی ، آنها دیگر درگیر روند مصرف نیستند. آنها کجا هستند؟ بازیافت تنها یک راه حل واسطه ای برای چنین موادی است. ، اگرچه مدت زمان اقامت در آنتراسفر را طولانی تر می کند. با این حال ، به دلایل ترمودینامیکی ، بازیافت نمی تواند مانع از نیاز نهایی به سینک نهایی شود.

مقایسه قیمت بازار مواد قابل بازیافت با هزینه مواد اولیه جدید ، خارجی بودن اقتصادی را نادیده می گیرد - هزینه هایی که در حال حاضر توسط بازار حساب نمی شود. به عنوان مثال ، ایجاد یک قطعه جدید از پلاستیک ، ممکن است. باعث آلودگی بیشتر و پایدارتر از بازیافت یک قطعه مشابه از پلاستیک شود ، اما این عوامل در هزینه بازار محاسبه نمی شوند. می توان از ارزیابی چرخه زندگی برای تعیین سطح خارجی است.فاده کرد و تصمیم گرفت که با وجود هزینه های نامطلوب بازار ، بازیافت ممکن است. ارزش داشته باشد یا خیر. از طرف دیگر ، می توان از ابزارهای قانونی (مانند مالیات کربن) برای وارد کردن خارج از کشور است.فاده کرد ، به طوری که هزینه بازار مواد به هزینه واقعی نزدیک شود.

قانون سپرده گذاری کانتینر شامل بازپرداخت برگشت ظروف خاص ، به طور معمول شیشه ، پلاستیک و فلز است.. هنگامی که محصولی در چنین ظرفی خریداری می شود ، هزینه اضافی کمی به قیمت آن اضافه می شود. در صورت بازگشت ظرف به قسمت جمع آوری ، این هزینه اضافی توسط مصرف کننده قابل است.رداد است.. این برنامه ها بسیار موفق بوده اند ، و اغلب منجر به بازیافت درصد می شوند. با وجود چنین نتایج خوب ، تغییر در هزینه های جمع آوری از دولت محلی به صنعت و مصرف کنندگان مخالفت شدیدی را با ایجاد چنین برنامه هایی در برخی مناطق ایجاد کرده است.. تغییر در این مورد جایی است. که تولیدکننده مسئولیت بازیافت کالاهای خود را بر عهده دارد. در اتحادیه اروپا ، دستورالعمل WEEE به تولید کنندگان لوازم الکترونیکی مصرفی نیاز دارد تا هزینه های بازیافت کننده را بازپرداخت کنند.

اگرچه لوازم الکترونیکی مصرفی مانند تلویزیون از دهه محبوبیت زیادی داشته است. ، اما بازیافت آنها تقریباً تا قبل از اوایل سال ناشناخته بود. اولین طرح بازیافت زباله الکترونیکی در سوئیس آغاز شد ، از ابتدا با جمع آوری یخچال های قدیمی اما با تدریج در حال گسترش بود تا کلیه دستگاه ها را پوشش دهد. پس از راه اندازی این طرح ها ، بسیاری از کشورها توانایی مقابله با مقدار ناچیز زباله الکترونیکی تولید شده یا ماهیت خطرناک آن را نداشتند. آنها شروع به صادرات این مشکل به کشورهای در حال توسعه بدون قوانین زیست محیطی اجباری کردند. این ارزان تر است. ، زیرا مانیتور بازیافت رایانه در ایالات متحده برابر بیشتر از چین هزینه دارد. تقاضا در آسیا برای زباله های الکترونیکی هنگامی رشد کرد که حیاط قراضه متوجه شد که می توانند در طی فرآیند بازیافت مواد ارزشمندی از قبیل مس ، نقره ، آهن ، سیلیکون ، نیکل و طلا را است.خراج کنند. دهه شاهد افزایش بزرگی در فروش وسایل الکترونیکی و رشد آنها به عنوان جریان زباله بود: در سال ، زباله های الکترونیکی سریعتر از هر نوع دیگر زباله در اتحادیه اروپا رشد کردند. این امر باعث شده تا سرمایه گذاری در امکانات مدرن و اتوماتیک برای مقابله با هجوم وسایل اضافی بویژه پس از اجرای قوانین سختگیرانه در سال صورت گیرد.

پل کالکات و مارگارت والز طرفدار گزینه دوم هستند. یک طرح بازپرداخت واریز و هزینه ناچیز پس انداز بازیافت را ترغیب می کند اما نه با هزینه پرواز. توماس سی. کینامان نتیجه می گیرد که مالیات بر محل دفن زباله ، مصرف کنندگان ، شرکت ها و شوراها را مجبور به بازیافت بیشتر می کند.