تهران به دلیل داشتن آبوهوای مناسب و فراوانی آب، معمولاً منطقهٔ سرسبزی بوده و در منابع جغرافیایی قدیم از درختان انبوه و باغهای تهران یاد شدهاست. با وجود پیشینهٔ طولانی و تاریخی باغداری در تهران، نخستین باغهای معروف تهران، در
طبق آمار سال ، ردیف مسکن، آب، برق و گاز، با سهمی معادل / درصد، بیشترین سهم از متوسط هزینهٔ ناخالص یک خانوار ساکن تهران را به خود اختصاص دادهاست؛ پس از آن نیز ردیف خوراکیها و آشامیدنیها با سهم ۵/ درصدی قرار دارد.
جریانهای هوایی، اثرگذاری زیادی در آبوهوای تهران دارند. وزش باد غالب از سمت غرب سبب میشود که غرب شهر همواره در معرض هوای تازه قرار گیرد؛ با وجود اینکه این باد دود و آلودگی نواحی صنعتی غرب را به همراه میآورد، وزش شدید آن میتواند هوای آلوده را از شهر تهران بیرون ببرد.
در اکستروژن غیر مستقیم، جهت حرکت پیستون و محصول اکستروژن، مخالف یکدیگر هستند. در این روش، بیلت و محفظهای که بیلت داخل آن قرار دارد، بایکدیگر به سمت قالب که ثابت است. حرکت می-کنند. به دلیل اینکه در این روش بیلت و محفظه با یکدیگر حرکت میکنند، نیروهای اصطکاکی بین آنها کاهش مییابد. مزایای این روش عبارتند از:
عمق پیچ در مسیر صول آن متفاوت است.. در ابتدای آنچه که ناحیه تغذیه نامیده می شود عمق بیشتر از بخش های دیگر است., تا همواره مقداری از ماده ذخیره شود تا از گرسنه ماندن پیچ جلوگیری شود. هر قدر به انتهای پیچ نزدیک می شویم از عمق آن کاسته شده تا عملیات پمپ شدن سیال بهتر انجام شود.
طراحی پیچ چنین اکسترودر هایی نیز با پیچ های معمولی تفاوت دارد. بدین صورت که در بخش دوم پیچ مواد به طریق معمول فشرده و همگن می شوند. در ادامه همین بخش ناگهان با ورود به ناحیه غیر فشردگی (decompression zone) که عمق پیچ به ناگاه زیاد می شود, فشار وارد سیال مذاب کم می شودو امکان خروج و گریز رطوبت و سایر مواد فرار از داخل مذاب پلیمر توسط منفذ تعبیه شده در بدنه اکسترودر فراهم می شود.
- هنگامی که مواد اکسترودی از پرس خارج شود دما توسط سنورهای نصب شده در پرس کنترل و تنظیم میگردد. هدف اصلی از دانستن دما برای حفظ حداکثر سرعت عملیات اکستروژن میباشد. مقدار دمای خروجی اکستروژن بستگی به آلیاژ آلومینیوم است.؛ و برای مثال حرارت آلیاژهای A ، ،٬ برابر حداقل ۸
اکستروژن مستقیم، رایجترین نوع اکستروژن است. که در آن جهت حرکت پیستون و محصول اکستروژن یکسان است.. در حقیقت در این روش، قالب ثابت است. و پیستون، بیلت را به درون قالب حرکت میدهد. در این روش، بیلت داخل یک محفظهٔ محافظت شده قرار میگیرد. سپس بیلت به وسیله فشار پیستون، به داخل قالب رانده میشود. در این مرحله، یک قطعه حائل بین پیستون و بیلت قرار میگیرد تا آنها را جدا از هم نگه دارد. در نتیجه این فرایند، محصول اکستروژن از سمت دیگر دستگاه، در جهت یکسان با جهت حرکت پیستون، خارج میشود. عیب اصلی این روش نسبت به روش غیرمستقیم این است. که در این روش، به دلیل وجود نیروهای اصطکاکی در اثر حرکت بیلت در طول مخزن، نیروی بیشتری جهت شروع فرایند اکستروژن لازم است. و با حرکت بیشتر بیلت، این نیرو رفته رفته کاهش مییابد. در انتهای بیلت نیز نیرو به شدت افزایش مییابد؛ زیرا بیلت در این قسمت باریک است. و ماده باید بهصورت شعاعی از قالب خارج شود. به همین دلیل انتهای بیلت بدون است.فاده میماند و در انتهای فرایند باید بریده شود.